Πόσο οξύμωρο και πόσο ανατρεπτικό ταυτόχρονα!
Αχ, ας τολμούσαμε εμείς οι νεοέλληνες του συμβιβασμού να βουτήξουμε βαθιά μέσα σ’ αυτά τα λόγια του Καζαντζάκη και να τα κάνουμε βέλος κατευθυνόμενο στο κέντρο της θέλησής μας και της χαμένης μας πίστης.
Είναι όμως ικανά κάποια λόγια μόνο, να γίνουν η σπρωξιά μας; Η στροφή που θα αλλάξει εντελώς την λάθος πορεία μας;
Είναι αρκετή μια σπίθα, για να φέρει δράση -και γιατί όχι- θηριώδης αντίδραση στον παραλογισμό, όταν όλοι μας έχουμε αποκάμει πια, κοιτώντας μπροστά μας ένα δυσοίωνο μέλλον χωρίς εμφανείς προοπτικές;
Κι όμως...
Μέσα από την αγανάκτηση και το «τίποτα», ο Έλληνας έχτιζε ιστορία!
Άλλαζε τα δεδομένα και άρπαζε ενστικτωδώς την τύχη του από τα μαλλιά χωρίς πολλές αναλύσεις.
Μπορεί άραγε σήμερα ο Έλληνας, να γεμίσει τις μαύρες σελίδες της ιστορίας με νέα, λαμπρά γεγονότα;
Σαφώς και μπορεί! Αλλάζοντας τον ίδιο του τον εαυτό.
Εκεί βρίσκεται θαμμένο το μυστικό της επανάστασής του!
Αλλά....
Πόσο εύκολο είναι να στήσει ο καθένας από μας σήμερα τον ίδιο του εαυτό στον τοίχο και να τον ξεγυμνώσει;
Πόσο εύκολο του είναι να παραδεχτεί και να αποδεχτεί πως τόσα χρόνια στήριζε ένα σαθρό πολιτικό σύστημα κρυμμένος πίσω από τα μικροσυμφέροντά του, ξέροντας βαθιά μέσα του, πως οι ίδιες του οι επιλογές θα γυρνούσαν κάποτε σαν πέλεκυς πάνω του;
Πόσο εύκολο του είναι να απαρνηθεί τη εθιστική πελατειακή του σχέση με το κράτος και να καταλάβει πως αυτή η νοοτροπία αποτελεί τη γάγγραινα του πολιτικού μας συστήματος;
Και έτσι...για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι....
Σε μια πελατειακή σχέση χρειάζονται πάντα δυο. Ο αιτών και ο συναλλασσόμενος. Όταν ο ένας εκ των δυο –στην περίπτωσή μας ο πολίτης- κατακρίνει και καταποντίζει αυτή την αθέμιτη συναλλαγή έστω και με προσωπικό κόστος –αυτή παύει αυτομάτως να υφίσταται.
Άρα, μόνο όταν ο πολίτης πάψει να εστιάζει στο δέντρο και δει το δάσος, θα χτίσει ιστορία και πραγματική δημοκρατία.
Μας έχει στοιχίσει πολύ ακριβά η ιδιοτέλεια! Καταντήσαμε συμβιβασμένες φιγούρες ενός αρρωστημένου πολιτικού συστήματος , κρυμμένες πίσω από τα προσωπικά συμφέροντα του «πριν και του τώρα».
Αλήθεια...
Αυτό θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας;
Μια καμένη γη αξιών και μια χώρα που ξεπωλείται όσο- όσο στο ανελέητο παζάρι των διεθνών αγορών;
Αρνούμαι να το πιστέψω!
Μπορεί η ζωή μας να είναι μια αστραπή...αλλά πιστέψτε με! Προλαβαίνουμε να γράψουμε τη δική μας ιστορία!
Και ναι, έχετε δίκιο! Πάσχουμε από ηγετικές μορφές!
Ας ορίσουμε λοιπόν προς το παρόν, ηγέτη και μπροστάρη μας...τον ίδιο μας τον αλλαγμένο εαυτό!
Σίγουρα εκεί μέσα στον κουρνιαχτό που θα αφήσουμε πίσω μας, θα λάμψουν διακριτικά, τα αληθινά διαμάντια της πολιτικής που θα πάρουν αποφασιστικά το τιμόνι στα χέρια τους.
Εμείς θα τα ορίσουμε και θα τα κατευθύνουμε, όντας απαλλαγμένοι από τα λάθη του παρελθόντος.
Ουτοπικό;
Μπορεί...αλλά για σκεφτείτε τι πέτυχε ο Έλληνας σε βάθος χρόνου και στήστε σήμερα κιόλας τον εαυτό σας στον τοίχο!
Εγώ το έκανα ήδη! Για χάρη των παιδιών μου και των δικών σας παιδιών!
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου