Γράφει η Σοφία ΒούλτεψηΜετά από επαναστατική γυμναστική που κράτησε δύο σχεδόν χρόνια (ας μην ξεχνάμε τα φληναφήματα περί «δημοκρατικού ενεργειακού σχεδιασμού» που τσαμπουνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τον καιρό που βρισκόταν στην αντιπολίτευση και την περίοδο που ο κ. Τσίπρας είχε αναθέσει το κρίσιμο αυτό θέμα στον κ. Λαφαζάνη, που κωλυσιεργούσε κάνοντας μαθήματα ενεργειακής πολιτικής στην Ευρώπη), ο κ. Σκουρλέτης εδέησε να υπογράψει την απόφαση για την παραχώρησητων δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων για την θαλάσσια "Περιοχή 2 (Block 2)" στο Ιόνιο.
Ανοίγει έτσι, με μεγάλη καθυστέρηση - οι παραχωρήσεις γίνονται στο πλαίσιο του διαγωνισμού που προκηρύχθηκε το 2014 για την παραχώρηση 20 συνολικά θαλάσσιων περιοχών στο Ιόνιο και το νότιο Κρητικό πέλαγος και την δημοσίευσή του στην επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ - ο δρόμος για την υλοποίηση ερευνητικών εργασιών για πρώτη φορά στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου, αφού οριστικοποιηθεί η σύμβαση μετά από διαπραγματεύσεις με την Κοινοπραξία στην οποία συμμετέχουν τα Ελληνικά Πετρέλαια , η γαλλική TOTAL και η ιταλική EDISON.
Μετά το «οικόπεδο 2» , δυτικά της Κέρκυρας, εκκρεμεί στο πλαίσιο του ίδιου διαγωνισμού η υπογραφή σύμβασης για τα οικόπεδα 1 (ΒΑ της Κέρκυρας) και 10 (στον Κυπαρισσιακό κόλπο) για τα οποία προτιμητέος επενδυτής έχει ανακηρυχθεί η ΕΛΠΕ.
Σε εκκρεμότητα είναι, επίσης, η υπογραφή συμβάσεων για τρεις χερσαίες περιοχές της Δυτικής Ελλάδας1 Άρτα-Πρέβεζα, ΒΔ Πελοπόννησος (ΕΛΠΕ) και Energean (Αιτωλοακαρνανία).
Όλα έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται μετ’ εμποδίων. Με μεγάλη απροθυμία και ακόμη μεγαλύτερη ιδεοληψία. Αυτά τα δύο χρόνια έγινε το παν για να αποτραπούν οι επενδυτικές προσφορές, να συρρικνωθούν, να μην καταστεί ο διαγωνισμός ελκυστικός για μεγάλες και πολλές εταιρίες.
Το μέγεθος των θαλασσίων οικοπέδων που προκηρύχθηκαν σχεδιάστηκε με ομοιόμορφο τρόπο, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι γεωλογικές πληροφορίες και οι ενδεχόμενοι γεωλογικοί κίνδυνοι.
Έτσι, τον Ιούλιο του 2015 για το «οικόπεδο 2» είχαμε μόνο μία προσφορά και μόλις τρεις για τα είκοσι προκηρυχθέντα «οικόπεδα».
Και χρειάστηκε να φθάσουμε στον Οκτώβριο του 2016 για να πέσει η περίφημη συριζαϊκή υπογραφή – η οποία σύμφωνα με πληροφορίες έπεσε όταν διατυπώθηκε η απειλή για απόσυρση του ενδιαφέροντος.
Υπενθυμίζεται ότι σε αυτό το θαλάσσιο οικόπεδο υπάρχουν τα κοιτάσματα στόχοι Αχιλλέας και Πύρρος, δηλαδή έχουμε πρακτικά δεδομένα και επομένως κάθε καθυστέρηση ήταν και παραμένει αδικαιολόγητη.
Στις 27 Οκτωβρίου, με… άτυπη ενημέρωση, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας απάντησε σε σχετικό με τις καθυστερήσεις δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή».
Και τι είπαν; Μα τα ακόλουθα:
1.«Η προθεσμία υποβολής προσφορών έληγε αρχικά στις 14/5/2015 και έλαβε παράταση δύο μηνών, για τις 14/7/2015 (2015/C 174/05 (Ανακοίνωση εφημερίδα Ευρωπαϊκής Ένωσης C 174/9 της 28.5.2015)). Ωστόσο, τον Ιούλιο του 2015 θα ήταν απαγορευτικό (και μάλιστα ύποπτο σε αντίθετη περίπτωση) για οποιαδήποτε κυβέρνηση να υπογράψει μια τέτοια απόφαση. Γι’ αυτό και κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι η απόφαση «εκκρεμούσε από τον Ιούλιο του 2015», όπως αναφέρει το δημοσίευμα».
Μας λένε δηλαδή πως δεν φταίνε οι άνθρωποι για την ανωμαλία που προκλήθηκε στη χώρα τον Ιούλιο του 2015, παριστάνουν τους αμέτοχους και ουδέτερους, ότι τάχα η καθυστέρηση προκλήθηκε από μια ανώτερη δύναμη και όχι επειδή προκάλεσαν τις καταστροφικές γελοιότητες του Ιουλίου 2015.
2.«Η λήψη τελικής απόφασης από τον αρμόδιο υπουργό προκύπτει από μια συγκεκριμένη και προβλεπόμενη διαδικασία, ενώ εξελίσσεται σε πραγματικές συνθήκες. Πρέπει να οριστεί αρμόδια Επιτροπή, η οποία θα αξιολογήσει την οποιαδήποτε προσφορά. Πρόκειται για φακέλους με πολυσύνθετο τεχνικό και οικονομικό περιεχόμενο, ενώ η διαδικασία προβλέπει ότι μπορούν να ζητηθούν διευκρινίσεις επί των θεμάτων που εξετάζονται και επί των διαπραγματεύσεων που διενεργούνται. Στη συνέχεια γνωμοδοτεί προς τον Υπουργό ΠΕΝ, ο οποίος έχει δικαίωμα και καθήκον να εξετάσει περαιτέρω την γνωμοδότηση και τελικά να αποφασίσει».
Θέλουν δηλαδή να μας πουν ότι ο κ. Σκουρλέτης, ως ειδήμων, χρειάστηκε επιπλέον χρόνο για να εξετάσει περαιτέρω την γνωμοδότηση και «τελικά να αποφασίσει».
3.«Όποιος θέλει να αξιολογήσει με ακρίβεια τους χρόνους και τους ρυθμούς λήψης της συγκεκριμένης απόφασης, κι όχι να βρει μια ευκαιρία επιπόλαιας κριτικής προς το πρόσωπο του Υπουργού ΠΕΝ και της κυβέρνησης, καλό είναι να θυμηθεί ότι:
- στις 17/7/2015 ανακοινώθηκε ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου ορκίστηκε στις 18 Ιουλίου 2015
- στις 20/8/2015 προκηρύχθηκαν εκλογές και ανέλαβε υπηρεσιακή κυβέρνηση
- η σημερινή πολιτική ηγεσία ορκίστηκε στις 23/9/2015».
Μας λένε δηλαδή πως ένα τόσο μεγάλης και ζωτικής σημασίας θέμα φυσιολογικά έπρεπε να περιμένει να ξεκαθαρίσει ο κ. Τσίπρας τους λογαριασμούς του με τον προηγούμενο υπουργό Ενέργειας, να κάνει ανασχηματισμό, να κάμει εκλογές και να διορίσει τον επόμενο υπουργό!
4.«Η Επιτροπή που ανέλαβε να αξιολογήσει τις προσφορές για τον διαγωνισμό ορίστηκε μόλις δύο μήνες μετά στις 25/11/2015 (ΥΑ α.π. 8164/25.11.2015)»
Δηλαδή, «φυσιολογική» και η καθυστέρηση άλλων δύο μηνών!
5.«Χρειάστηκαν περίπου 11 μήνες μεθοδικής δουλειάς, τόσο από την Επιτροπή, όσο και στη συνέχεια από την πολιτική ηγεσία για να αξιολογηθούν και να προσμετρηθούν όλα τα δεδομένα μιας σημαντικής παραχώρησης στην οποία συμμετέχουν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Η τελική απόφαση υπεγράφη στις 25/10/2016 (ΥΑ α.π. 5041/25.10.2016)».
Οπότε, δικαίως χρειάστηκαν και άλλοι… ένδεκα μήνες!
Τέλος, η «άτυπη ενημέρωση», μας… ενημερώνει πως η υπουργική απόφαση για την προκήρυξη του διαγωνισμού έχει ημερομηνία 31/7/2014 και ο Διαγωνισμός προκηρύχθηκε τυπικά από την δημοσίευση της Υπουργικής Απόφασης στο ΦΕΚ 2186/08.08.2014».
Οπότε, επιβεβαιώνουν πως η υπόθεση σέρνεται ακριβώς επειδή στην διακυβέρνηση της χώρας ενέσκυψε η λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!
Η Ελλάδα έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας από το 1982 κι έχει κυρώσει αυτή την υπογραφή το 1995. Την ίδια χρονιά ψηφίστηκε και ο Νόμος περί Υδρογονανθράκων που τροποποιήθηκε το 2011.
Το 2013 έγιναν επίσημες σεισμικές έρευνες με τη νορβηγική εταιρεία PGS στις περιοχές του Ιονίου και Νότια της Κρήτης. Χάρη σε αυτές προκηρύχθηκε ο μεγάλος διαγωνισμός περί υδρογονανθράκων το 2014 με τα 20 θαλάσσια οικόπεδα, ο οποίος εκδόθηκε στην Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Νοέμβριο του 2014.
Τότε άρχισαν να μας προσεγγίζουν και οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες που αγόρασαν τα σεισμικά μας για να είναι επίσημα υποψήφιες στον διαγωνισμό μας.
Αλλά, όπως είπαμε, στο μεταξύ ενέσκυψε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι απόψεις του περί «δημοκρατικού ενεργειακού σχεδιασμού» αλά… Τσάβες!
Με κραυγές και καταγγελίες
Ως αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκαζε κάθε ενέργεια προς την κατεύθυνση εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων, υποστηρίζοντας πως κάθε συζήτηση επί του θέματος αποτελούσε προπαγάνδα για να «περνάνε τα μνημόνια».
Κι’ όταν τον Φεβρουάριο του 2013 η Ελλάδα προχώρησε σε ρηματική διακοίνωση προς τον ΟΗΕ με την οποία κατοχυρώνονταν οι ελληνικές θέσεις, με δεδομένη την άδεια που είχε εκδώσει η Άγκυρα για έρευνες σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας νότια της Ρόδου, με το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών να διατυπώνει σαφείς θέσεις οι οποίες στηρίζονται στη διεθνή σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας που έχουν κυρώσει 162 χώρες μέλη του ΟΗΕ, στις οποίες δεν περιλαμβάνεται η Τουρκία, ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε ανακοίνωση κατηγορώντας την κυβέρνηση για… καθυστερημένη αντίδραση!
Στο μεταξύ, συνέχιζαν να υποστηρίζουν πως ερχόμενοι στην κυβέρνηση θα προσανατόλιζαν τη χώρα προς έναν «δημοκρατικό ενεργειακό σχεδιασμό» - προφανώς αλά Βραζιλία και Βενεζουέλα – «πάντα βέβαια», όπως έλεγαν «μετά από ουσιαστικό, δημοκρατικό διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες»!
Μάλιστα, τον Φεβρουάριο του 2014, όταν έγινε γνωστό ότι η χώρα μας μπορεί να αποβλέπει σε έσοδα 150 δις ευρώ από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεσπαθώσει, μιλώντας για «νέο αδιέξοδο success story».
Τον Σεπτέμβριο του 2014, καταψήφισαν τις συμβάσεις για έρευνα και εξόρυξη, καταγγέλλοντας και μιλώντας περί εργολάβων, πολυεθνικών, αποικιοκρατικών συμβάσεων, δώρων στις «επτά αδελφές», παράδοσης του ορυκτού πλούτου σε μια χούφτα ομίλους, κάνοντας λόγο για «προϊόντα εγωκεντρικού ψευδοπατριωτικού παραληρήματος και έντονου μικροπολιτικού και αποπροσανατολιστικού λαϊκισμού».
Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, στο τιμόνι της προσπάθειας βρέθηκε ακριβώς ο άνθρωπος που είχε αυτές τις απόψεις (δηλαδή ο κ. Λαφαζάνης, τον οποίο είχε επιλέξει ο κ. Τσίπρας).
Και άρχισε να μας μιλά για «μια νέα ενεργειακή στρατηγική με σαφές προοδευτικό πρόσημο», για ανάπτυξη «μιας ανεξάρτητης, πολυεπίπεδης και πολυδιάστατης ενεργειακής στρατηγικής πολλαπλών δεσμών και συνεργασιών χωρίς μονομερείς εξαρτήσεις και τεσσάρων οριζόντων», με γνώμονα το «λαϊκό συμφέρον», για την ανάγκη η χώρα να πάψει να είναι «εξαρτημένος ενεργειακός δορυφόρος ορισμένων ηγεμονικών κρατών ή ομάδων κρατών, για «εξαρτημένο τροϊκανό οικονομικό προτεκτοράτο» και για «ενεργειακή μπανανία».
Μετά μας είπε πως οι διαγωνισμοί στις τρεις χερσαίες περιοχές θα προχωρούσαν κανονικά και για τους υπόλοιπους (για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα) θα ακολουθούσε διαφορετική πρακτική – το αποτέλεσμα ήταν να ανακρούσουν πρύμναν όλες οι ξένες εταιρίες, ακόμη και η ENEL, που πρώτη είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον.
Τελικά, ο κ. Λαφαζάνης καταψήφισε τον κ. Τσίπρα και βρέθηκε εκτός κυβέρνησης. Μέσα στην αναμπουμπούλα, στις 14 Ιουλίου, κατατέθηκαν οι προσφορές. Αλλά η κυβέρνηση (συμπεριλαμβανομένης και της νέας ηγεσίας του υπουργείου) ήταν πολύ απασχολημένη με τις επαναστατικές γυμναστικές και τα δημοψηφίσματα και τις «τακτικές υποχωρήσεις» και το τρίτο μνημόνιο. Με αποτέλεσμα να μην συσταθεί η αρμόδια Επιτροπή, να μην αποσφραγιστούν καν οι προσφορές και να αποχωρήσει ο ενεργειακός κολοσσός ENEL.
Είχαν, έλεγαν, «άλλες προτεραιότητες»! Όπως άλλες προτεραιότητες είχαν όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση και καταψήφιζαν τόσο τις τρεις πρώτες συμβάσεις, όσο και τον βασικό νόμο με τον οποίο εκσυγχρονίστηκε η Νομοθεσία και διασφαλίστηκαν τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες και την Α.Ο.Ζ.
Μέσα στις «προτεραιότητες» ήταν και το τρίτο μνημόνιο, με το οποίο τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες εντάχθηκαν στο Υπερταμείο των 99 χρόνων – έσοδα που μέχρι να ενσκήψει η λαίλαπα με νόμο προορίζονταν για το Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών.
Στις 9 Σεπτεμβρίου 2014, ημέρα ψήφισης στη Βουλή των Συμβάσεων, ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ και μετέπειτα γενικός γραμματέας του υπουργείου, Απόστολος Αλεξόπουλος είχε χαρακτηρίσει τις συμβάσεις «προϊόντα εξωθεσμικών επιτροπών», που «δεν προάγουν και δεν κατοχυρώνουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού διότι εκχωρούν, με σαφή ετεροβαρή μονομέρεια, τα μεσο- μακροπρόθεσμα οφέλη του Δημοσίου από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε ιδιώτες μισθωτές».
Είπε συγκεκριμένα απευθυνόμενος στον τότε υπουργό κ. Μανιάτη: «Κάνουμε έκκληση κύριε υπουργέ. Σταματήστε τώρα τον διαγωνισμό για τις νέες παραχωρήσεις. Αξιολογείστε πρώτα τα αποτελέσματα των τριών παραχωρήσεων, την κύρωση που συζητάμε σήμερα και μετά αποφασίζετε τους όρους για τις νέες παραχωρήσεις. Δεν δικαιούστε πλέον ως μια κυβέρνηση μειοψηφίας να δεσμεύσετε με τις πολιτικές σας το μέλλον. Η όποια επιχειρησιακή έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων πρέπει να αφεθεί στην επόμενη ελληνική κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή». Ο κ. Αλεξόπουλος κάλεσε μάλιστα τον κ. Μανιάτη να εγκαταλείψει την ιδέα πως οι συμβάσεις αυτές, καθαγιασμένες από μια φαινομενικά διαυγή κοινοβουλευτική διαδικασία, θα τον απαλλάξουν από τις ευθύνες που βαρύνουν τις επιλογές του.
Αυτά συνέβαιναν – ό,τι κι’ αν λένε σήμερα οι κυβερνητικοί με επικεφαλής τον κ. Σκουρλέτη, που τότε ήταν εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.
Και – για να μην ξεχνιόμαστε – τότε εκπρόσωπος του κ. Καμμένου και «υπεύθυνη» για τα θέματα αυτά ήταν η κ. Ραχήλ Μακρή, η οποία είχε διατυπώσει σοβαρές ενστάσεις για τις διαδικασίες επιτήρησης και ελέγχου των αναδόχων και των ενεργειών τους, καταγγέλλοντας ότι όλες οι συμβάσεις είναι υπέρ των εργολάβων και ότι, ουσιαστικά, το κράτος δεν μπορεί να ασκήσει τον ελεγκτικό και εποπτικό του ρόλο».
Τελικά, στις 14 Μαΐου οι συμβάσεις υπογράφηκαν παρουσία των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου, αφού αφού εγκρίθηκαν και από το Ελεγκτικό Συνέδριο, με τα εξής στοιχεία:
Ανάδοχοι:
- Για τη χερσαία περιοχή των Ιωαννίνων, το σχήμα ENERGEAN OIL AND GAS/ PETRA PETROLEUM. Στα Ιωάννινα οι εκτιμήσεις για τα απολήψιμα αποθέματα κυμαίνονται από 50- 100 εκατ. βαρέλια.
- Για τη θαλάσσια περιοχή του Πατραϊκού (όπου τα εκτιμώμενα απολήψιμα αποθέματα είναι 200 εκατ. βαρέλια), το σχήμα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ/ EDISON/ PETROCELTIC.
- Για το Κατάκολο (εκτιμώμενα απολήψιμα αποθέματα 3 εκατ. βαρέλια), το σχήμα ENERGEAN OIL AND GAS/ TRAJAN OIL & GAS Ltd.
Έσοδα του Δημοσίου:
1. Φορολογία, 20 (κανονική) + 5 (περιφερειακός φόρος) = 25%.
2. Μίσθωμα, το οποίο διαμορφώνεται βάσει:
- του ύψους της παραγωγής,
- των γεωγραφικών, γεωλογικών & λοιπών χαρακτηριστικών της περιοχής,
- του συντελεστή εσόδων και εξόδων.
Για ανακτήσιμα αποθέματα 100 εκατ. βαρελιών από ένα κοίτασμα, με μέση τιμή 90 δολάρια/βαρέλι, τα έσοδα για το Δημόσιο υπολογίζονται σε περίπου 6 δισ. ευρώ.
- Ελάχιστο δεσμευτικό πρόγραμμα εργασιών για κάθε χρονική φάση του σταδίου των ερευνών, καθώς και ελάχιστη οικονομική δέσμευση (με έκδοση εγγυητικής επιστολής) για την εκτέλεση των εργασιών αυτών. Προβλέπεται επίσης σταθερός φορολογικός συντελεστής σε βάθος χρόνου για διασφάλιση της απόδοσης της μακροχρόνιας επένδυσης.
- Το ερευνητικό στάδιο περιλαμβάνει γεωλογικές και γεωφυσικές έρευνες και μελέτες, καθώς και την εκτέλεση των πρώτων ερευνητικών γεωτρήσεων. Η απαιτούμενη επένδυση βαρύνει αποκλειστικά τον ανάδοχο.
- Κατά το στάδιο των ερευνών, η ελάχιστη δεσμευτική επένδυση που συμφωνείται στις συμβάσεις είναι της τάξης των 60 εκατομμυρίων ευρώ, εκτιμάται όμως ότι στην πράξη θα είναι υπερδιπλάσια. Συμφωνήθηκε η επιτάχυνση της εκτέλεσης των γεωτρήσεων και η μεταφορά των σχετικών έργων όσο δυνατόν νωρίτερα.
Προστασία Περιβάλλοντος
Δίνεται έμφαση στη διασφάλιση των αυστηρότερων ευρωπαϊκών προδιαγραφών περί τήρησης της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Τα μέτρα αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων επιβλήθηκαν σε δύο επίπεδα: στην προληπτική δράση σε κάθε στάδιο δραστηριοτήτων, τόσο για τις περιπτώσεις κανονικής λειτουργίας, όσο και για τις περιπτώσεις έκτακτων συμβάντων, με την υποχρέωση προετοιμασίας σχεδίων διαχείρισης έκτακτων αναγκών για πιθανά περιστατικά, καθώς επίσης και στη δημιουργία των απαραίτητων μηχανισμών που θα ασκούν αποτελεσματικό έλεγχο και επόπτευση όλων των δραστηριοτήτων. Ο ανάδοχος υποχρεούται να τηρεί σαφείς και εξαιρετικά αυστηρούς κανόνες που καλύπτουν ολόκληρο τον κύκλο ζωής των πάσης φύσεως δραστηριοτήτων έρευνας και παραγωγής, από τον σχεδιασμό, μέχρι την τελική απομάκρυνση μιας εγκατάστασης άντλησης πετρελαίου ή φυσικού αερίου.
Υποχρέωση εκπαίδευσης Ελλήνων εργαζομένων
Συμφωνήθηκε με τους επενδυτές η καταβολή ετησίως συγκεκριμένου ποσού, για την εκπαίδευση και κατάρτιση στελεχιακού δυναμικού της χώρας στον τομέα υδρογονανθράκων.
Έγινε τότε γνωστό ότι:
- Για κάθε άμεση θέση εργασίας στον κλάδο των υδρογονανθράκων δημιουργούνται 3,2 νέες θέσεις πλήρους απασχόλησης στην ευρύτερη οικονομία.
- Για κάθε ένα δολάριο που λαμβάνουν οι άμεσα εργαζόμενοι στον κλάδο Υ/Α δημιουργούνται περίπου άλλα 2 δολάρια σε εργαζόμενους άλλων κλάδων της οικονομίας.
- Κάθε 1 δολάριο παραγόμενης αξίας από τον κλάδο, οδηγεί σε επιπρόσθετη παραγωγή αξίας περίπου 1,3 δολαρίων στην ευρύτερη οικονομία.
Μάλιστα, όταν στις 26 Φεβρουαρίου 2014 ο κ. Σαμαράς είχε κάνει λόγο για έσοδα 150 δις από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σπεύσει, την επομένη, να μιλήσει για «έντονο μικροπολιτικό και αποπροσανατολιστικό λαϊκισμό».
«Η μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, εγκλωβισμένη στις αρπάγες του μνημονίου και παγιδευμένη στις άφρονες πολιτικές επιλογές της, προσπαθεί να στήσει ξανά νέο αδιέξοδο "success story"».
Όπως είπαν, η πραγματικότητα είναι διαφορετική, γιατί «είναι μακρύς ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί, με λεπτομερείς γεωλογικές και γεωχημικές έρευνες, μέχρις ότου έρθει η εποχή να στηθούν τα ερευνητικά γεωτρύπανα».
Και όπως ζήσαμε στο πετσί μας, φρόντισαν ο δρόμος να γίνει… ακόμη πιο μακρύς!
Στις 11 του περασμένου Οκτωβρίου, ο κ. Τσίπρας ξαναπήγε στην Αίγυπτο (βρήκε μάλιστα και τον χρόνο να επισκεφθεί τις Πυραμίδες!) για την 4η Τριμερή Σύνοδο Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου.
Σημειώστε ότι ο κ. Τσίπρας κάνει το παν για να ξεχαστεί ότι 1η Διάσκεψη πραγματοποιήθηκε το Φθινόπωρο του 2014, τότε που ο ίδιος βρισκόταν απέναντι και οι συνιστώσες του κραύγαζαν… «ούτε σταγόνα αίμα για το πετρέλαιο».
Τα πράγματα ήταν μάλλον μουδιασμένα. Το θέμα της ΑΟΖ πέρασε σε δεύτερη μοίρα και τα ενεργειακά θέματα στριμώχτηκαν ανάμεσα στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, την ασφάλεια, το μεταναστευτικό, το περιβάλλον, τη συνεργασία στον τουρισμό, στις θαλάσσιες μεταφορές και τα αγροτικά, το Παλαιστινιακό, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την καινοτομία.
Είναι γνωστό ότι η Τουρκία ασκεί αφόρητες πιέσεις για να μην προχωρήσει το θέμα της ΑΟΖ και της οριοθέτησής της ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο που θα αποτελούσε την πλήρη αναγνώριση των δικαιωμάτων του Καστελόριζου και της Μεγίστης και θα δημιουργούσε μια μεγάλη ζώνη εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων για την Ελλάδα.
Αυτά συμβαίνουν όταν πάμε από καθυστέρηση σε καθυστέρηση…
(Ή μήπως όλα έγιναν για να πάνε τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες στο Υπερταμείο;)
πηγη elzoni
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου