Το πρωινό της 30ης του Μαρτίου, έγινε η αναχώρηση μαθητών και καθηγητών από το Μουσικό σχολείο Τρικάλων, με προορισμό τους βράχους των Μετεώρων.
Η διαδρομή ήταν ήρεμη και ευχάριστη καθ' όλη την διάρκεια, έως ότου φτάνοντας στην κωμόπολη της Καλαμπάκας το υποβλητικό τοπίο του φυσικού αυτού θαύματος γέννησε δέος και αδημονία μέσα μας για την πρώτη μας άμεση επαφή με το περιβάλλον...
Πρώτος στόχος της εκδρομής ήταν η εκπαιδευτική επίσκεψη στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ή διαφορετικά, στο λεγόμενο Μεγάλο Μετέωρο. Εκεί είχαμε τον απαραίτητο χρόνο, ώστε να εγκλιματιστούμε με τον χώρο και να αφουγκραστούμε την αιθέρια αύρα του τόπου, το μαγευτικό κελάηδισμα και την μυστηριακή ευλάβεια της φύσης.
Εισερχόμενοι στο μοναστήρι, προσπαθούσαμε να αποκρυπτογραφήσουμε τα μηνύματα, που ήταν χαραγμένα σε κάθε ειρηνική γωνιά και να λάβουμε έστω μία ρανίδα της σοφίας και της γνώσης που προσέφεραν... Συναντήσαμε κειμήλια αιώνων στα μουσεία του Μεγάλου Μετεώρου, μεταφερόμενοι σε εποχές και χρόνους του παρελθόντος, άλλοτε πορευόμενοι εντός του ονειρικού φάσματος και άλλοτε ακροβατώντας στην αναλγησία της πραγματικότητας της δυσμένειας περασμένων καιρών.
Ξεναγηθήκαμε ακολούθως από μοναχό της Μονής, δεχόμενοι σημαντικές πληροφορίες τόσο για την ιστορία του μοναχισμού στην περιοχή, όσο και για ευρύτερα θρησκευτικά ερωτήματα που προέκυψαν από την συνομιλία μας μαζί του.
Στην συνέχεια, ψάλαμε εντός του ναού και ύστερα, με αίσθηση πληρότητας και γαλήνης αναχωρήσαμε για τον επόμενο σταθμό μας.
Την δεύτερη και τελευταία στάση μας αποτέλεσε η Ιερά Μονή Ρουσάνου, όπου περιηγηθήκαμε επίσης, ξεναγηθήκαμε από μοναχή της Μονής κατά τον ίδιο τρόπο, ψάλαμε στον ναό και τέλος, μείναμε να ατενίζουμε έκθαμβοι την θέα των Μετεώρων από το ύψος του μοναστηριού, συναισθανόμενοι την μακαριότητα του θείου τοπίου και βαρύ το χρέος της εξομοίωσής μας με αυτό...
Αφήνοντας πίσω τις Μονές και τους βράχους, έκανε ο καθένας τον απολογισμό του και επιστρέψαμε εντέλει στο σχολείο, έχοντας πλέον κτήμα μας μοναδικές και αξέχαστες αναμνήσεις...
Αυτή η εξόρμηση αναμφιβόλως άγγιξε τις ψυχές όλων μας ποικιλοτρόπως και προσέδωσε, τουλάχιστον στους περισσοτέρους, αισθητική και πνευματική πνοή, τρέφοντας και πλουτίζοντας το εσώτερο “είναι” του εαυτού μας. Άπαντες θα συμφωνούσαν ότι αυτού του είδους οι εκδρομές είναι ακριβώς αυτό που οφείλει να είναι για τους μαθητές, αλλά και τους ίδιους τους καθηγητές, μία εκπαιδευτική επίσκεψη· ανεπανάληπτες εμπειρίες ζωής και πολύτιμα βιωματικά αποκτήματα, ικανά να συμβάλουν καθοριστικώς στην ουσιαστική ολοκλήρωση του ανθρώπου...
Αλίκη Φλιούκα, μαθήτρια Β΄Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου