Περιοδεία σε αθλητικούς χώρους και ομιλία για τις γυναίκες από την Τομεάρχη Αθλητισμού της Ν.Δ.
Η κ. Καραμανλή εξέφρασε την ικανοποίησή της για την υποδοχή που έτυχε λέγοντας «μου δίνει ιδιαίτερη ικανοποίηση η μεγάλη σας συμμετοχή, που αποτελεί ακόμη ένα μήνυμα ότι η Ν.Δ. βρίσκεται στο σωστό δρόμο» και αμέσως άρχισε την …επίθεση λέγοντας «Δυστυχώς η χώρα έχει λοξοδρομήσει με ευθύνη της πιο επιζήμιας Κυβέρνησης που γνωρίσαμε ποτέ.
Η οικονομία καταρρέει και η κοινωνία γονατίζει. Το πρώτο τρίμηνο του 2017 έκλεισε με ύφεση και το τρένο των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης έχει ήδη χαθεί.
Τα ΄΄κόκκινα΄΄ δάνεια αυξάνονται δραματικά, βυθίζοντας σε απόγνωση χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις και επιδεινώνοντας την κατάσταση στο τραπεζικό μας σύστημα.
Η ανεργία καλπάζει και μεγάλο κομμάτι όσων δουλεύουν αντιμετωπίζουν εργασιακό μεσαίωνα. Και οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά, ανήμποροι να αντιδράσουν μπροστά στον παραλογισμό των ασφαλιστικών εισφορών και των φορολογικών επιβαρύνσεων.
Η ζημιά που έχει προκαλέσει η Κυβέρνηση είναι κολοσσιαία. Ζήσαμε για περισσότερο από ένα χρόνο το μαρτύριο της σταγόνας με το κλείσιμο της αξιολόγησης. Με τους κυβερνώντες να πουλάνε δήθεν «ηρωική αντίσταση» και την ίδια ώρα ο λογαριασμός από τις παλινωδίες τους να ανεβαίνει.
Πριν λίγες ημέρες μάθαμε πόσο κόστισε για άλλη μια φορά αυτό το ΄΄θέατρο΄΄ της σκληρής διαπραγμάτευσης. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που τη νιώθουμε στο πετσί μας. Το 2015 μας κόστισε ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο και μέτρα 8 δις. Στη συνέχεια ήρθε το «υπερταμείο» που δεσμεύει την ελληνική περιουσία για 99 χρόνια, μαζί με τον περίφημο κόφτη και νέα φορολογική λαίλαπα. Τώρα έπρεπε να περάσουν τόσοι μήνες αβεβαιότητας και αγωνίας, με τεράστια ζημιά για την οικονομία μας, για να υπογράψει ο Τσίπρας το 4ο μνημόνιο.
Για να πετσοκόψει και πάλι τις συντάξεις και να ρίξει το αφορολόγητο στα 5.680 ευρώ. Πλήττοντας τους αδύναμους και χτυπώντας τους εργαζόμενους των 500 ευρώ. Και δημιουργώντας νέες στρατιές φτωχοποιημένων συμπολιτών μας.
Και είναι πραγματικά η ειρωνεία της μοίρας ο άνθρωπος που θα έσκιζε τα μνημόνια να έχει προλάβει να υπογράψει κιόλας δύο στη θητεία του. Εκτός και αν θεωρεί κατάκτησή του ότι πλέον υπογράφονται στο Χίλτον. Ο άνθρωπος που έταζε στους συνταξιούχους τη 13η σύνταξη, να τους στερεί σήμερα και τη 12η.
Αλλά ακόμα και αν δεχθούμε ότι οι αντιμνημονιακοί πύρινοι λόγοι του ήταν στην «εποχή της αυταπάτης». Ο ίδιος Πρωθυπουργός έλεγε τον περασμένο Γενάρη «ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα και πολύ περισσότερο για την περίοδο μετά το τέλος του προγράμματος». Για να βάλει σήμερα φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε επώδυνα μέτρα 4 δις που αγγίζουν την πλειοψηφία των Ελλήνων και θα καθορίσουν τη ζωή τους για την επόμενη πενταετία.
Η αξιοπιστία του ανδρός είναι καταγεγραμμένη όπως και η κυνικότητα με την οποία, συνειδητά, αραδιάζει ψέματα στον ελληνικό λαό. Ψηφίζει όλα όσα έχει καταγγείλει και έχει ακυρωθεί σε κάθε του δέσμευση. Για άλλη μια φορά σε ρόλο καρπαζοεισπράκτορα υπέγραψε τα πάντα.
Χωρίς να πάρει καμία ρητή δέσμευση για το χρέος και για την πρόσβαση στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Έδωσε όλα όσα έλεγε ότι υπερασπιζόταν και δεν πήρε τίποτα από όσα διεκδικούσε.
Παρόλα αυτά οι Βουλευτές του θα ακολουθήσουν την πεπατημένη και τα μέτρα θα τα καταπιούν αμάσητα. Με πρώτο τον κ. Τσακαλώτο, που δήλωνε κάποτε κατηγορηματικά ότι αν πέσει το αφορολόγητο κάτω από τα 9.000 ευρώ θα παραιτηθεί από Υπουργός και θα καταψηφίσει. Αλλά θα μου πείτε ποιος έχασε τη συνέπεια και την ευθιξία του για να τη βρουν οι κυβερνώντες;
Μοναδική τους έννοια και προτεραιότητα είναι η διαχείριση του πολιτικού κόστους και η παραμονή στην εξουσία. Σε αυτό το στόχο είναι προσηλωμένοι και αυτόν υπηρετεί η πολιτική τους. Η πολιτική των τακτοποιήσεων κάθε είδους κομματικού ημέτερου, που σιτίζεται από τα κρατικά ταμεία. Η πολιτική που δημιουργεί ορδές από μετακλητούς υπαλλήλους, αλλά και από συμβασιούχους που θέλουν να κρατούν σε καθεστώς ομηρίας, τάζοντας μονιμοποίηση. Μια πολιτική που μας γυρνά χρόνια πίσω. Σε νοοτροπίες και τακτικές νοσηρές και επιζήμιες για τον τόπο.
Και βέβαια την ίδια ώρα σφυροκοπούν ανελέητα με άγρια φορολόγηση τη μεσαία τάξη, η οποία είναι υπό αφανισμό. Οι επιχειρηματίες και οι λεγόμενοι ΄΄νοικοκυραίοι΄΄ στην Ελλάδα έχουν χρεωθεί από τους Σύριζα/Ανελ με 9 δις - και 3,5 που έρχονται – 12,5 δις φόρους. Ποιοι έχουν βρεθεί στο στόχαστρο; Αυτοί που κόντρα σε όλες τις δυσκολίες μοχθούν και συνεχίζουν να είναι παραγωγικοί. Αυτοί που παλεύουν για να κρατήσουν την επιχείρησή τους όρθια.
Τίθεται από πολλούς το ερώτημα: τι θα γινόταν αλλιώς με την Ν. Δ.; Τι περιθώρια ελιγμών υπάρχουν; Πόσο διαφορετική θα ήταν η συμφωνία μιας δικής σας Κυβέρνησης; Η Ν.Δ. με πρώτο τον Πρόεδρό της τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έχει επιλέξει να πολιτευτεί με υπευθυνότητα. Χωρίς να υποκύπτουμε στον πειρασμό του λαϊκισμού και των εύκολων υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα. Άλλωστε αυτή είναι και η ποιοτική μας διαφορά από τους αντιπάλους μας. Εμείς διαχρονικά αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας.
Το θαυματουργό σφουγγάρι που θα σβήσει όλα τα επώδυνα μέτρα δεν το έχουμε. Δεν είμαστε ένας δεξιός Σύριζα που θα ανοίξουμε το μαγικό κουτάκι και θα λύσουμε όλα τα προβλήματα. Υποσχέσεις- φούμαρα εμείς δεν δίνουμε. Αυτά τα έκαναν άλλοι και σήμερα τους έχουν απομείνει μόνο τα νταούλια με τα οποία θα χόρευαν οι αγορές. Με εμάς όμως τα πράγματα δεν θα είχαν φτάσει εδώ. Θα είχαμε ξεμπερδέψει με τα μνημόνια. Αξίζει να θυμόμαστε ότι το 2014 η Ελλάδα ήταν πρώτη σε ρυθμούς ανάπτυξης στην ευρωζώνη. Και το 2016 με τους Σύριζα-ΑΝ.ΕΛΛ, όταν η ευρωπαϊκή οικονομία έχει πάρει μπροστά, βυθίστηκε στην ύφεση και τη στασιμότητα.
Γιατί η συνταγή τους είναι λάθος και καταστροφική για την πραγματική οικονομία. Στεγνώνει την αγορά και φρενάρει την ανάπτυξη. Για αυτό και εμείς δεν θα κουραστούμε να λέμε ότι χρειάζεται ένα άλλο μείγμα πολιτικής. Με λιγότερους φόρους για πολίτες και επιχειρήσεις, με στοχευμένο περιορισμό των κρατικών δαπανών και όχι με ένα σπάταλο κράτος για τους «κολλητούς».
Με τολμηρές διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν χώρο στην ανάπτυξη και την υγιή επιχειρηματικότητα. Που θα ανακτήσουν την αξιοπιστία της χώρας μας στο εξωτερικό και θα ενεργοποιήσουν επενδυτικό ενδιαφέρον. Για να δημιουργηθούν δουλειές, γιατί αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο. Όχι δουλειές των 300 ευρώ. Πραγματικές δουλειές με αξιοπρεπείς μισθούς και προοπτική. Ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε δεν είναι εύκολος. Έχουμε όμως πίστη στις ιδέες μας. Πίστη στις αρχές της Νέας Δημοκρατίας.
Και με σύμμαχο την αλήθεια και τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας μας μπορούμε να τα καταφέρουμε. Και να βοηθήσουμε την πατρίδα μας να σηκώσει κεφάλι και να σταθεί ξανά στα πόδια της. Η χώρα μας εξακολουθεί να βιώνει μια σκληρή πραγματικότητα, που έχει επηρεάσει τις ζωές όλων μας.
Τα απόνερα της κρίσης τόσων ετών έχουν φτάσει σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας. Η οικονομική κρίση έχει αναχαιτίσει την επαγγελματική σταδιοδρομία της γυναίκας – μητέρας. Όλες οι έρευνες μαρτυρούν ότι τα ποσοστά ανεργίας είναι υψηλότερα στις γυναίκες. Πολλές πρώην εργαζόμενες και ανεξάρτητες γυναίκες υποχρεώνονται να επιστρέψουν στο σπίτι. Με τον καταμερισμό της οικιακής ευθύνης και την ανατροφή των παιδιών να βαραίνουν εκείνες εξολοκλήρου. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η μείωση των επαγγελματικών ευκαιριών δημιουργεί συναισθήματα απογοήτευσης και χαμηλής αυτοεκτίμησης στη γυναίκα. Χάνει την πίστη στον εαυτό της. Αισθάνεται τα προσωπικά της όνειρα να θρυμματίζονται και τις προοπτικές για την προσωπική της εξέλιξη και καταξίωση, να συρρικνώνονται. Νιώθει περισσότερη ευάλωτη σε κινδύνους και απόλυτα εξαρτημένη από το σύζυγό της.
Ενώ δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις που η γυναίκα είναι το μόνο εργαζόμενο μέλος της οικογένειας και καλείται να σηκώσει ένα φορτίο βαρύτερο από τις αντοχές της. Όλη αυτή η δίνη της κρίσης που έχει χτυπήσει πολλές οικογένειες είναι λογικό να έχει αντίκτυπο στους δεσμούς γονιών και παιδιών, οι οποίοι γίνονται πιο εύθραυστοι. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο οι γονείς να βυθίζονται στα δικά τους προβλήματα, προσπαθώντας να διαχειριστούν τη νέα σκληρή πραγματικότητα. Να απομακρύνονται από τα παιδιά και να δημιουργείται μια συναισθηματική απόσταση μεταξύ τους.
Η δύσκολη οικονομική συγκυρία, χωρίς αμφιβολία, έχει πλήξει τις γυναίκες και έχει προκαλέσει κλυδωνισμούς στους δεσμούς της οικογένειας. Θα πρέπει όμως μέσα από αυτό το δυσμενές περιβάλλον να δούμε την άλλη όψη του νομίσματος. Τη θετική και αισιόδοξη. Γιατί – παρά τις δυσκολίες – η οικογένεια παραμένει βασικό κύτταρο και πυλώνας της ελληνικής κοινωνίας. Είναι αξία αναλλοίωτη στο χρόνο και το λιμάνι μας σε κάθε τρικυμία. Από τη στήριξη που μπορεί να μας προσφέρει, μπορούμε να υπερνικήσουμε δυσκολίες και εμπόδια. Για αυτό και οφείλουμε να ενισχύσουμε την εμπιστοσύνη μας απέναντι στις γυναίκες.
Να στηρίξουμε τη συμμετοχή τους στην πληροφόρηση, στις νέες τεχνολογίες, στον αρμονικό συνδυασμό προσωπικής, οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής. Να εργαστούμε για την παροχή ίσων ευκαιριών.
Για να μπορεί η γυναίκα να κατακτά αυτά που δικαιούται. Χωρίς να της χαρίζεται τίποτα και παράλληλα να ενδυναμώσουμε το θεσμό της οικογένειας, στην οποία βέβαια η γυναίκα – μητέρα εξακολουθεί να έχει τον κεντρικό ρόλο. Και αυτός ο ρόλος γίνεται σημαντικότερος σήμερα, όπου κυριαρχεί η ανησυχία και η ανασφάλεια.
Και με αφορμή τη σημερινή γιορτή της μητέρας θα πρέπει να τονίσουμε ότι δεν αρκεί να τιμούμε και να αναγνωρίζουμε την προσφορά της και τη συμβολή της στην κοινωνική συνοχή μια μόνο ημέρα το χρόνο.
Έχουμε χρέος ως Πολιτεία και ως κοινωνία να δείξουμε έμπρακτα το σεβασμό μας στην Ελληνίδα μάνα. Γιατί ένα σπίτι από το οποίο απουσιάζει η μάνα, είναι ένα σπίτι χωρίς θεμέλια. Και γιατί, σύμφωνα με μια παλιά σοφή παροιμία που συμπυκνώνει το ρόλο που έχει η μάνα στη ζωή μας: ΄΄ο Θεός δεν μπορεί να είναι πανταχού παρών, για αυτό έπλασε τις μητέρες΄΄».
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου