Ανεξίτηλες αναμνήσεις από το εστιατόριο στη Γερμανία, Απόλλων, όπου μαζί με το σουβλάκι, τη ρετσίνα και το ελληνικό τραγούδι, σερβίρονταν και παραστάσεις, όπως η παρουσίαση του Τρικαλινού Ασκληπιού, βιβλιοπαρουσιάσεις και άλλες δραστηριότητες έτσι που ο Λόγος να πρυτανεύει σε όλες του τις διαστάσεις.
Στο απόσπασμα από το Μυθιστόρημα «Μαρίνα», φίλοι γερμανοί ξεχωρίζουν με τους ρόλους τους, όπως τους καταγράφει η «Μαρίνα»
. . .
«Πάντα γιομάτο τον καλό καιρό και όλοι το ζητούσαν. Χωρούσαν άνετα οχτώ μέχρι και δέκα άνθρωποι. Αυτό και το στρόγγυλο είχαν καθιερωθεί σε μόνιμα τραπέζια πελατών και οι πελάτες κάθονταν πάντα στην ίδια θέση που είχαν επιλέξει από την πρώτη φορά. Οι προύχοντες του χωριού, κάτι δήμαρχοι από τις γύρω περιοχές, αρκετοί βουλευτές, χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες, ένας παλιός δικαστικός φιλέλληνας και άλλοι. Μπελά είχε βρει ο Ντίνος όταν ένας πελάτης ευγενέστατος χριστιανοδημοκράτης βουλευτής με υπεύθυνο πόστο για την ακτίνα της Βαυαρίας, παρόλο που γνώριζε πως ο Ντίνος ήταν ενταγμένος και μέλος στην σοσιαλδημοκρατία, μια δυο φορές του είχε προτείνει να ενταχτεί στο κόμμα του. Έτσι μια φορά που ο Ντίνος σερβίριζε στην παρέα του όταν έφτασε κοντά του να τον σερβίρει του είπε:
-Λοιπόν Ντίνο, εμείς θέλουμε και έχουμε ανάγκη από άτομα δραστήρια σαν κι εσένα και ας είσαι Έλληνας. Πόσες φορές θα σου το πω. Μπορώ να εγγυηθώ για σένα.
Κι ο Ντίνος αφού τον σερβίρισε κάθισε δίπλα του και με όλη την εκτίμηση και σεβασμό που του είχε του απάντησε:
-Αγαπητέ μου Μάικελ, η πρότασή σου με τιμά αφάνταστα, με συγκινεί και σ’ ευχαριστώ από καρδιά αλλά λυπάμαι που για πολλούς λόγους δεν μπορώ. Ας μείνουμε φίλοι. Πιστεύω πως η φιλία μερικές φορές είναι ανώτερη από κάθε ιδεολογία. Αυτά του είχε απαντήσει ο Ντίνος κι έχει να τα θυμάται.
Αλλιώς λειτούργησε μια φίλη βουλευτής, συντρόφισσα αυτή, όταν εδώ και λίγες μέρες ο Ντίνος, θεωρώντας ένα κείμενό του καλό και για τους φίλους τούς Γερμανούς το μετέφρασε και το έστειλε ταχυδρομικώς σε εφημερίδες και φίλους. Το κείμενό του ήταν ένα κριτικό σχόλιο στην έννοια δημοκρατία, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Λίγες μέρες μετά να και η φίλη βουλευτής στο μαγαζί για φαγητό και αν και είχανε περάσει μέρες που διάβασε το κείμενό του, όταν το διάβασε είχε πάρει φωτιά και παρέμενε αναμμένη.
-Τι είναι αυτά που γράφεις. Τι ξέρεις εσύ από δημοκρατία και ανακατεύεσαι; Είσαι και μέλος του κόμματός μας κι αυτά που γράφεις είναι απαράδεκτα. Τι ξέρεις εσύ από μέσα επικοινωνίας. Θεέ μου, με απογοήτευσες.
Την άκουσε ο Ντίνος, κατάλαβε τι του είπε, κατάλαβε όλη η παρέα των πέντε συντρόφων της, ένιωσε την προσβολή να συγκρούεται με την περηφάνια, μια προσβολή που δεν ήταν δική του. Τράβηξε την καρέκλα πιο κοντά της και με πολύ χαμηλό τόνο της είπε:
-Συντρόφισσα Μάγδα. Λυπάμαι πολύ που σε απογοήτευσα αλλά αυτές είναι οι απόψεις μου. Και μια άποψη δείχνει και το μορφωτικό επίπεδο και την πολιτική κατάρτιση του καθέναν μας. Δε θα σου απαντήσω σε όλα· δεν έχει νόημα. Ένα μόνο θα σου πω. Μαθήματα δημοκρατίας δεν θέλω να μου κάνεις. Εμείς σαν Έλληνες όταν είχαμε δημοκρατία εσείς δεν είχατε τίποτα. Δε θέλω να πω τι είχαμε εμείς και τι δεν είχατε εσείς. Μάθε μόνο πως ο κάθε Έλληνας που γεννιέται έχει μέσα του το αίμα της δημοκρατίας. Δεν χρειάζεται μαθήματα και θεωρία. Και δεν χρειάζομαι ούτε εγώ.
Η βουλευτίνα η Μάγδα κάτι προσπάθησε να του πει μα δεν τα κατάφερε. Ο Ντίνος είχε σηκωθεί και πήγε στη δουλειά του. Όταν μετά από λίγη ώρα ο Ντίνος βρέθηκε στο τραπέζι τους να πάρει παραγγελία, χαμηλόφωνα άκουσε τη βουλευτίνα να του λέει:
-Σύντροφε Ντίνο, άλλο πράγμα εννοούσα. Παρεξηγήθηκαν οι έννοιές μου.
-Δεν πειράζει, ανθρώπινο είναι. Σημασία έχει μόνο ένα πράγμα: Έχουμε δημοκρατία ή δεν έχουμε. Κι αν ναι, ποια είναι η ποιότητά της.
Το ίδιο βράδυ ήρθε κι ο Δήμαρχος του χωριού με μια παρέα για να φάνε. Ένας πενηντάρης όμορφος άντρας με μικρά μάτια και χαμογελαστά, από τις πρώτες μέρες είχαν γίνει φίλοι με το Ντίνο. Αριστερός, όπως έλεγε ότι ήταν ο Ντίνος, σοσιαλδημοκράτης ο δήμαρχος είχαν πολλές ομοιότητες στους πολιτικούς τους στόχους. Αλλά αυτόν το Δήμαρχο, τον ψήφιζαν και οι πολιτικοί του αντίπαλοι, είχε περάσει στην πέμπτη θητεία σαν τοπικός άρχοντας Δήμαρχος και ως άνθρωπος ήταν το κάτι άλλο. Με το Ντίνο τα λέγανε συχνά και παρά τη διαφορά στα χρόνια η εκτίμηση και ο σεβασμός ήταν αμοιβαία. Τους έβαλε ο Ντίνος στο διπλανό τραπέζι να κάτσουν κοντά μια και ήταν όλοι γνωστοί μεταξύ τους και από το ίδιο κόμμα. Ο τοπικός Δήμαρχος φιλοξενούσε έναν άλλο Δήμαρχο από τη Βόρια Ιταλία και αφού κάτσανε όλοι στο τραπέζι, ο Δήμαρχος κάνει τις συστάσεις στους καλεσμένους του και για το μαγαζί και για τον εστιάτορα.
Αφού τέλειωσαν οι συστάσεις ο Ντίνος τους προέτρεψε να πάρουν κάτι σπεσιαλιτέ για να τους ευχαριστήσει. Σε τέτοιες περιπτώσεις τους εξηγούσε με το στόμα και όχι με την κάρτα του φαγητού. Πριν φύγει να δώσει την παραγγελία άκουσε το Δήμαρχο να του λέει:
-Λοιπόν Ντίνο, όλα καλά; Πως πάει η δουλειά;
-Καλά κυρ-Δήμαρχε. Παλεύουμε στον καθημερινό αγώνα.
-Πάντως Ντίνο, φιλαράκο, επέτρεψέ μου να σου πω ότι εσύ αδικείσαι που βρίσκεσαι εδώ, μέσα. Αλλού έπρεπε να είσαι και να δίνεις τον αγώνα σου. Μέσα στην ευρωβουλή να τους δίνεις μαθήματα ενημέρωσης και δημοκρατίας...»
Τρίκαλα 01-10-2017
Βάιος Φασούλας
Ε.Ο. Καλαμπάκας 134
42131 ΤΡΙΚΑΛΑ
τηλ: +30 24310 72132
www.fasoulas.de
pelasgos@fasoulas.de
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου