'' Αν δ ε ν μπορεί κάποιος να ζει καλά // ας μην ζει κακά ''
Δηλαδή σύμφωνα με το έθιμο των κατοίκων της Κέας ή Τζιας – οι οποίοι με γενεσιουργό αιτία την πολιορκία της από τους Αθηναίους , προχώρησαν σε μια βαριά απόφαση , όπως την αναφέρει ο Στράβων να παίρνουν κώνειο όσοι ξεπερνούσαν τα εξήντα χρόνια ζωής τους και να πεθαίνουν , ώστε να επαρκεί η τροφή για τους υπόλοιπους '' προσέταττε γαρ ο νόμος τους υπέρ εξήκοντα έτη γεγονότας κωνειάζεσθαι και του διαρκείν τοις άλλοις την τροφήν ''
- Μια γουλιά κώνειο -δηλητήριο , λοιπόν , δυο κουβέντες παρηγοριάς από τους περιλειπόμενους , που ξέρουν ότι θα βρεθούν κι αυτοί αργά ή γρήγορα μπροστά στο ίδιο σταυροδρόμι , στο ίδιο έθιμο και ιδού μια γρήγορη και ριζική λύση για τους συν- ταξιοδοτικούς που δεν μπορεί , θα ταλάνιζε και τους αρχαίους ημών , αφού όλα από αυτούς τα έχουμε πάρει , τα καλά και τα κακά
-'' Κ ε ί ο ν το ν ό μ ι μ ο ν '' [ ιστορικά ]
- Με το υποδειγματικό πολιτικό σύστημα της αρχαίας Κέας ασχολήθηκε και ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης στο σύγγραμμά του '' Κείων Πολιτεία '' του οποίου όμως διασώζεται ένα μόνο απόσπασμα. Από την Κέα καταγόταν και κι ο νομοθέτης Αριστείδης ... που φημιζόταν σε όλη την επικράτεια για τους πρότυπους κι αυστηρούς του νόμους , ένας εκ των οποίων ήταν το '' Κίον το νόμιμον '', ένα ιδιάζον έθιμο – μοναδικό στην Ελλάδα – που διατηρήθηκε μέχρι την επικράτηση του '' α υ τ ε κ ω ν ι ά ζ ο ν τ ο '' , αυτοκτονούσαν δηλαδή με κώνειο από το φυτό Μανδραγόρας .
- Ο πολίτης που ένιωθε ότι δεν είναι πια χρήσιμος στην κοινωνία απ' τα γεράματα , όφειλε να εκθέσει στους άρχοντες τους λόγους της απόφασής του , ώστε να του δοθεί άδεια αυτοκτονίας . Παρουσία των συμπολιτών του και μετά από εορταστική ιεροτελεστία έπινε το κώνειο .
Έτσι πετύχαινε ώστε η ανάγκη εξασφάλισης τροφής για τους πιο νέους - σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι έφταναν σε μεγάλη ηλικία [...]
Σύμφωνα με την ιστορία το τζιώτικο κώνειο ήταν αυτό που είχε πιει κι ο Σωκράτης [...]
- '' Κείων το νόμιμον '' διαχρονικό - Τι έγραφε ο Ντοστογιέφσκι ;
'' Ήξεραν για το θάνατο ,αλλά δεν τους τάραζε. Οι γέροντες πέθαιναν ήσυχα , όπως όταν κανείς αποκοιμιέται , τριγυρισμένος από φίλους που τους αποχαιρετούσαν και με χαμόγελα τους κατευόδωναν . Δεν έκλαιγαν , γιατί δεν το θεωρούσαν απώλεια .
Ο θάνατος ήταν γι' αυτούς το ήσυχο τέλο τους ... Είχαν έτσι , νομίζω, μεγάλη επικοινωνία με τους νεκρούς . Δεν καταλάβαιναν , γιατί τους ρωτούσαν για την αιώνια ζωή . Ήταν φανερό ότι δεν τους απασχολούσαν τέτοια φαινόμενα , γιατί πίστευαν ακράδαντα σε αυτήν''
- Φ. Ντοστογιέφσκι : '' Το όνειρο ενός γελοίου '' 1877
- Στο επόμενο : ''Το Κείον Νόμιμον '' λύση'' για τους ''νεκροπομπούς'' Συριζαίους … - ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ : Η πρώτη φορά ''Αριστερά'' θα επαναφέρει σε ισχύ το νόμο :
-
- Για την επιλογή- επιμέλεια : Αντώνης Κ. Πρεκατές , δάσκαλος Τρίκαλα 25- 9- '18
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου