Ένα εκ των ζητουμένων, πλέον, στην Ελλάδα της βύθισης και της παρακμής, είναι η εφαρμογή των αυτονόητων, που ισχύουν στις υπόλοιπες Δυτικές Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες.
Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Site: http://bit.ly/233Q8ox
Twitter: @PapasimosG
Από την μια, η πολιτική νομιμοποίηση και η εμπιστοσύνη, που πρέπει να απολαμβάνει η εκλεγμένη εκτελεστική εξουσία και, από την άλλη, ο σεβασμός των ανεξάρτητων λειτουργιών της εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας, όπως αυτές προσδιορίστηκαν και ισχύουν από τον Διαφωτισμό μέχρι σήμερα.
Ο σεβασμός της πλήρους ανεξαρτησίας αυτών των εξουσιών, και ιδίως της δικαστικής εξουσίας, δεν μπορεί να υποχωρήσει έναντι οποιουδήποτε, ακόμα και αν επικαλείται προσπάθεια χτυπήματος της ατιμωρησίας, που αποτελεί μια από τις βασικότερες πτυχές του νόθου πολιτικού εποικοδομήματος και του ιδιότυπου «κλεπτοκρατισμού», που δομήθηκε κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης και ειδικότερα κατά την ύστερη περίοδο αυτής.
Σύστημα, που ως βασικό πυρήνα έχει, αφενός, την ισχυρή διαπλοκή της παρασιτικής, οικονομικής ολιγαρχίας με το Κράτος και την εξουσία, καθώς και με όλους τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς θεσμούς και, αφετέρου, την πλήρη ατιμωρησία. Ατιμωρησία, που επιβλήθηκε, είτε μέσω του νομοθετικού πλέγματος, με χαρακτηριστική περίπτωση το Νόμο περί ευθύνης Υπουργών, βάσει του οποίου παραγράφηκαν τεράστια σκάνδαλα, όπως αυτό της Siemens, του Βατοπεδίου, των δομημένων ομολόγων, της προμήθειας στρατιωτικού υλικού κ.λπ., είτε μέσω της εξάρτησης και του επηρεασμού φορέων και εκπροσώπων της δικαιοσύνης, που λειτούργησε και λειτουργεί σε ανάλογες περιπτώσεις, ως οιονεί ασπίδα της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας.
Η απόπειρα «εργαλειοποίησης» και χρησιμοποίησης της Δικαιοσύνης για καθαρά πολιτικούς και επικοινωνιακούς στόχους, και όχι για την πραγματική διερεύνηση υπαρκτών σκανδάλων, όπως για παράδειγμα το τεράστιο σκάνδαλο της Νοvartis και των άλλων φαρμακευτικών εταιριών σε συνδυασμό με την γιγάντωση της φαρμακευτικής δαπάνης από το 2002 έως το 2009, από 2 δις σε 5 δις ευρώ, μπορεί να επιφέρει την πλήρη διάλυση και των τελευταίων υγιών «αρμών», που υπάρχουν στο σημερινό «παραλυτικό» θεσμικό σύστημα της Χώρας.
Η χρησιμοποίηση του σκανδάλου της Novartis από την σημερινή κυβέρνηση, την ίδια σχεδόν ημέρα του μεγαλειώδους συλλαλητηρίου στην Αθήνα κατά της κατάπτυστης Συμφωνίας των Πρεσπών, με στόχο την αλλαγή πολιτικής ατζέντας, μέσω του επικοινωνιακού χτυπήματος των πολιτικών της αντιπάλων, εντάσσεται σε μια τέτοια ανεπίτρεπτη «εργαλειοποίηση» της Δικαιοσύνης.
Μάλιστα, με τις τελευταίες εξελίξεις και την μετατροπή προστατευόμενου μάρτυρα σε κατηγορούμενο, δυναμιτίζει και τα τελευταία στοιχεία αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και τραυματίζει την ήδη υπονομευμένη εικόνα της Δικαιοσύνης στην κοινή γνώμη.
Οι, δε, ανόητες δημόσιες επιθέσεις και υποδείξεις Υπουργών σε δικαστικούς λειτουργούς και η ανεξέλεγκτη δράση διαφόρων «τηλεοπτικών αστέρων», που καθημερινά πλήττουν βάναυσα το τεκμήριο αθωότητας, πιστοποιούν τον «κατήφορο» και το «λασπώδες» πολιτικό έδαφος, σε μια κρίσιμη περίοδο για τη Χώρα, που βρίσκεται σε καθεστώς «οιονεί αποικίας χρέους» και απειλείται με «εθνικούς ακρωτηριασμούς» από την επιθετική Τουρκία.
Στη σημερινή «πολυπλόκαμη» κρίση, η Δικαιοσύνη, παρά το γεγονός, ότι αποτελεί έναν εκ των βασικών ιδεολογικών θεσμών του «πελατειακού» Ελληνικού Κράτους και, εξ αυτού του λόγου, έχει ανάλογες οσμώσεις και εξίσου μεγάλες ευθύνες, οφείλει να τιμήσει την αποστολή, που της έχει αναθέσει το Σύνταγμα, υπερβαίνοντας τα κακώς κείμενα στο εσωτερικό της και αποκρούοντας τις πιέσεις και τις δεσμεύσεις των πολυποίκιλων μηχανισμών της διαπλοκής και πολιτικής εξουσίας. Εάν δεν αντισταθεί επαρκώς, τότε είναι βέβαιο, ότι θα παρασυρθεί και η ίδια, πλήρως και απόλυτα, στα «βοθρολύματα», που μας κατακλύζουν καθημερινά.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου