Κάποιες σκέψεις και προβληματισμοί για τους σχολικούς αγώνες των
Λυκείων και τα μηνύματα – διδάγματα τα οποία θέλουν και τελικά
καταφέρνουνε να περάσουν στη σχολική κοινότητα με τελικό πάντα
αποδέκτη την κοινωνία.
Βρισκόμαστε στην κορύφωση για φέτος του πρωταθλήματος και το αποτύπωμα
– επίδραση του είναι ισχυρό και σύνθετο.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά : Σε κάθε σχολική μονάδα , με την
έναρξη των μαθημάτων ( προς το τέλος του Σεπτέμβρη ) αρχίζει και η
αδημονία σχετικά με την πρεμιέρα των αθλητικών αγώνων , όλων των
αθλημάτων αλλά ειδικότερα των ομαδικών.
Τα παιδιά ρωτάνε , μεταφέρουν ή δημιουργούν ειδήσεις , επιλέγουν
συμπαίκτες , οργανώνουν ομάδες , ζητούν ώρες για προπόνηση .Για
κάποιους , αυτές οι ζυμώσεις και η κινητικότητα είναι « χάσιμο χρόνου
και μαθημάτων », « αναστάτωση » και τελικά « διάλυση του σχολείου ».
Ο χρόνος περνάει , τα νεύρα τεντώνονται ,η νεανική ορμή ξεχειλίζει και
τίποτα δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Ξαφνικά - τέλος Φλεβάρη – αρχές Μάρτη τα τελευταία χρόνια έρχεται το
μεγάλο νέο. Συνήθως τηλεφωνικά , ενημερώνεται το σχολείο ότι σε κάποιο
άθλημα « παίζουμε ». Πότε ;Μεθαύριο – Αύριο – Σήμερα – Τώρα γιατί λέει
ότι σε 15 – 20 ημέρες πρέπει να ολοκληρωθεί η Α φάση των αγώνων .
Κατόπιν , ακολουθούν τα κλασικά έγγραφα :« Προκήρυξη Σχολικών Αγώνων »
, με κανονισμούς – συστάσεις – υποχρεώσεις – διατάξεις των άρθρων τάδε
, παράγραφος Α/Β κλπ.
Περιττό να πω ότι στο σύνολο τους , λίγο βοηθούν και ακόμα δυσκολότερα
εφαρμόζονται . Π.χ. για ένα από τα πιο βασικά θέματα που αφορά την
μετακίνηση των μαθητών – αθλητών προβλέπεται : μειοδοτικός διαγωνισμός
, προσφορές από τουλάχιστον τρία λεωφορεία και κατάθεση των εγγράφων
στην διεύθυνση τρεις μέρες νωρίτερα , για να μετακινηθούμε στο εξής
γήπεδο …
Μα , ο αγώνας γίνεται αύριο και πριν ακριβώς δύο ώρες άλλαξε και ο
προορισμός και η ώρα …
Έτσι , επιστρατεύεται ξανά το φιλότιμο και η καλή πρόθεση των μαθητών
( τα σχολεία δεν διαθέτουν χρήματα για το αστικό λεωφορείο ). Εντάξει
ρε παιδιά , ένα ευρώ είναι , μπορείτε να το βάλετε μόνοι σας ! Εεε
πάρτε και κανένα μπουκαλάκι με νερό .
Α ! και εσείς οι δύο , που αναλάβατε να φέρετε τις εμφανίσεις του
συλλόγου της ομάδας σας μην ξεχάσετε να φέρετε και τις μπάλες σας
γιατί πως θα παίξουμε ; …
Από την άλλη μεν μάλλον ευσεβείς πόθοι τα περί οργανωμένης συνοδείας
φιλάθλων – μαθητών από εκπαιδευτικούς του σχολείου . Πράγμα που ίσως
συνέβαλε ως ένα βαθμό στη διαπαιδαγώγηση των μετ’ έπειτα φιλάθλων και
ενίσχυε την προσπάθεια και τις αρετές των αθλητών . Γιατί αν είναι να
παίζουμε μόνοι μας σε άδεια γήπεδα τότε ΓΙΑΤΙ να παίζουμε . Έτσι
,θριαμβεύει πάλι το «ο καθένας μόνος του και όποιος μπορεί». Κοπάνες
από το σχολείο , τσακωμοί για τις απουσίες , ποδήλατα και μηχανάκια
στους δρόμους για το γήπεδο , ανεξέλεγκτες συμπεριφορές .
Πάμε τώρα στο αγωνιστικό μέρος . Το δίλλημα αμείλικτο ,( για να
παραφράσουμε λίγο το πραγματικό )να κερδίζει κανείς και να συνεχίζει ή
να μην κερδίζει και να ησυχάζει;.
Τα παιχνίδια απανωτά . Αγώνες στην αρχή σχεδόν και στη συνέχεια κάθε
μέρα .Οι συνθήκες εξοντωτικές ικανές να καταβάλλουν επαγγελματίες
πρωταθλητές . Τα παιδιά εξουθενωμένα , φλερτάρουν με τους
τραυματισμούς και την υπερκόπωση .
Και δε φτάσαμε στο χειρότερο .Πριν ολοκληρωθεί ένα άθλημα αρχίζει άλλο
ένα και δύο και τρία . Συμπίπτουν . Ο γυμναστής είναι ένας … Τα παιδιά
, χθες το μεσημέρι αγωνίζονταν στο ποδόσφαιρο και σήμερα πρωί πρωί ,
έχουνε στίβο , αλλά αυτό δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη βαρύτητα .
Πρέπει « να ολοκληρώσουμε μέχρι τις 25/3 » .
Έτσι , άλλες σημαντικές υποχρεώσεις – δραστηριότητες του σχολείου όπως
( π.χ. η παρέλαση )παραβλέπονται και υποβαθμίζονται .
Συνεχίζουμε με την τελευταία πράξη του δράματος . Ας υποθέσουμε ότι η
χαλκέντερη ομάδα παίρνει το πρωτάθλημα του νομού . Μετακινείται λοιπόν
για να συναντήσει την νικήτρια ομάδα του άλλου νομού .
Η αποστολή της περιλαμβάνει αυστηρά μόνο τους παίκτες της και το
συνοδό γυμναστή. Και πάει . Πού πάει ;Σε ένα γήπεδο – αρένα που έχει
κυριολεκτικά κατακλυστεί από φιλάθλους (;) , μαθητές και μη
,αποκλειστικά της άλλης ομάδας με έκδηλο το αίσθημα και τον αέρα του
οικοδεσπότη .Αποφασισμένοι να « καθαρίσουν » τον αγώνα από την κερκίδα
, με τρόπο – συμπεριφορές και φρασεολογία που πολλές φόρες ταυτίζεται
ή και ξεπερνάει αυτό που βλέπουμε και ακούμε από τις οργανωμένες θύρες
στο επαγγελματικό πρωτάθλημα . Οι φιλοξενούμενοι , θα βγουν λοιπόν από
τα αποδυτήρια , θα στριμωχτούν σε μια γωνιά του αγωνιστικού χώρου«
παίδες εν κάμινο»
Εκεί μερικές φορές θα ακούσουν και τις τελευταίες νουθεσίες κάποιων
υπευθύνων τοπικών – γενικών , φορέων κλπ. για τα καλά του αθλητισμού
,για το « ευ αγωνίζεσθε» κλπ. και θα αρχίσει το παιχνίδι .
Εδώ είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι στο παιχνίδι θα αγωνιστούν
παιδιά μόνο 15–17 χρονών ,γεμάτα ζωντάνια και ενθουσιασμό που
καλούνται να πρωταγωνιστήσουν ίσως για πρώτη φορά στης ζωή τους σε
κάτι άγνωστο και τόσο μεγάλο .
Και που δε διαθέτουν , ούτε την τεχνική
και τακτική ούτε και την πείρα να προστατέψουν εαυτούς και αντιπάλους .
Τελειώνοντας θέλω να τονίσω ( είναι γνωστό άλλωστε )ότι η αγωνιστική
αξία και η δυναμική της ομάδας οποιουδήποτε αθλήματος , ίσως ουδεμία
σχέση έχουν με το μάθημα της Φυσικής Αγωγής ( γυμναστικής ) και
γενικότερα του αθλητισμού που διδάσκεται στις μαθητικές αίθουσες και
στις αυλές των σχολείων . Και ο προπονητής – γυμναστής – παντογνώστης
παντός αθλήματος – μπορεί ούτε το δαχτυλάκι του να έβαλε τόσο στη
δημιουργία και εξέλιξη του αθλητή όσο και στο χτίσιμο και στήσιμο της
ομάδας .
Απλώς αυτή τη φορά βρέθηκε το « υλικό » έτοιμο , συγκεντρωμένο από
τους τοπικούς συλλόγους , ομάδες , ακαδημίες κλπ. Μαζευτήκαμε ΚΑΙ
ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ …
ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Γυμναστής 5ου ΓΕΛ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου