Το Κύκνος έξω από την Σκιάθο (1966) (φωτογράφος: Θ. Γκαβαρδίνας)
Ξαναβάζω στην κυρίως ανάρτηση την υπέροχη φωτογραφία του κ. Θ. Γκαβαρδίνα με το Κύκνος, για να την δούνε περισσότεροι και την συνοδεύω με την εισαγωγή από ένα όμορφο σχετικό κείμενο[1]:
“Ο μυχός του λιμανιού έχει ορφανέψει εδώ και σαράντα κοντά χρόνια. Οι νεώτεροι, καρφάκι δεν τους καίγεται. Αράζουν ξένοιαστοι στα παραλιακά κέντρα, όμως εμένα και καμπόσους της ηλικίας μου η ορφάνια μας καίει ακόμα. Βλέπω στο μώλο της απέναντι ακτής δυο-τρία μαύρα ρυμουλκά και δεν ξέρω αν πρέπει να καλοτυχίσω ή να ταλανίσω τα νέα παιδιά, πού στα μάτια τους στοίχειωσαν ετούτα τα σκοτεινά καματερά και δεν αξιώθηκαν ποτέ τους να δουν τον «Κύκνο» να μπαίνει στο λιμάνι. Ό «Κύκνος»! Έχω την ατράνταχτη βεβαιότητα πώς ό Ελύτης μ’ εκείνο το καράβι, το ασπρύτερο από τον αφρό της πλώρης του, διέπλευσε
τους Ευβοϊκούς του ονείρου.
…
Πάντοτε αναρωτιέμαι ποιος καλός άνεμος είχε φέρει τον «Κύκνο» στα νερά μας για να κάνει το δρομολόγιο Χαλκίδα – Λίμνη – Αιδηψός – Βόλος – Βόρειες Σποράδες και πάλι πίσω. Ήταν μία τρέλα να τον βλέπεις να ‘ρχεται! Άγγιζε και δεν άγγιζε τη στρώση της θάλασσας, ένα γινόταν με τον αφρό και τον χρυσόν αέρα, αναγάλλιαζε η καρδιά σου με το έμμετρο μάκρος του, τη φίνα κόψη του και το γλαρό του φουγάρο. A «Κύκνε»!”
[1] Το κείμενο το είδα εδώ http://ift.tt/13XHP3Y και προέρχεται από ένα άρθρο με τίτλο «Ένας αρχάγγελος στο λιμάνι» του Νίκου Γριπονησιώτη. που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Τα Νεφούρια», (τεύχος 12, Πρωτοχρονιά 2005). Αναφέρεται στην σχέση των Χαλκιδέων με τον “Κύκνο” αλλά ταιριάζει (με την εξαίρεση κάποιων μικρών αναφορών που τις αφαίρεσα “χειρουργικά” ) με τον Βόλο επίσης. Το ακριβές και πλήρες κείμενο μπορεί να βρεθεί στο link που έδωσα παραπάνω
τους Ευβοϊκούς του ονείρου.
…
Πάντοτε αναρωτιέμαι ποιος καλός άνεμος είχε φέρει τον «Κύκνο» στα νερά μας για να κάνει το δρομολόγιο Χαλκίδα – Λίμνη – Αιδηψός – Βόλος – Βόρειες Σποράδες και πάλι πίσω. Ήταν μία τρέλα να τον βλέπεις να ‘ρχεται! Άγγιζε και δεν άγγιζε τη στρώση της θάλασσας, ένα γινόταν με τον αφρό και τον χρυσόν αέρα, αναγάλλιαζε η καρδιά σου με το έμμετρο μάκρος του, τη φίνα κόψη του και το γλαρό του φουγάρο. A «Κύκνε»!”
[1] Το κείμενο το είδα εδώ http://ift.tt/13XHP3Y και προέρχεται από ένα άρθρο με τίτλο «Ένας αρχάγγελος στο λιμάνι» του Νίκου Γριπονησιώτη. που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Τα Νεφούρια», (τεύχος 12, Πρωτοχρονιά 2005). Αναφέρεται στην σχέση των Χαλκιδέων με τον “Κύκνο” αλλά ταιριάζει (με την εξαίρεση κάποιων μικρών αναφορών που τις αφαίρεσα “χειρουργικά” ) με τον Βόλο επίσης. Το ακριβές και πλήρες κείμενο μπορεί να βρεθεί στο link που έδωσα παραπάνω
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου