Γράφει ο Ιωάννης ξηρός *
Για τον τρικαλινής καταγωγής Στρατηγό Χρ.Καβράκο εγράφησαν πολλά αρνητικά κατά καιρούς με τελευταία δημοσίευση το από 15 Νοεμ. τρέχοντος σχόλιο του υποναυάρχου ε.α. κ.Γκόγκου Νικολάου,ο οποίος ζητά -για πολλοστή φορά-την μετονομασία του στρατοπέδου της Σχολής ΣΜΥ από στρατόπεδο Καβράκου σε κάτι άλλο (η πρώην βουλευτής Σ.Μερεντίτη είχε ζητήσει την μετονομασία σε στρατόπεδο ….Σαράφη).
Κατ’αρχήν ξεκαθαρίζουμε οτι στον Ελληνικό Στρατό επικρατεί η παράδοσις να δίδονται σε στρατόπεδα ονόματα στρατιωτικών,οι οποίοι έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα ή προσέφεραν στον στρατό πολύτιμες υπηρεσίες.
Ο Στρατηγός Χ.Καβράκος ,όπως φαίνεται στο βιογραφικό του έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13,στην Μικρασιατική Εκστρατεία και στον Ελληνο’ι’ταλικό πόλεμο 1040-41,τιμήθηκε δε για την πολεμική του δράση με όλες τις προβλεπόμενες ηθικές αμοιβές.Αυτά σε συνδυασμό με την τρικαλινής καταγωγή του δικαιολογούν την απόδοση του ονόματός του στο στρατόπεδο της μικρής μας πόλης.
Πόθεν λοιπόν προέρχεται η μήνις και η πολεμική εναντίον του από τον κ.Γκόγκο και κάποιους άλλους αριστερών αντιλήψεων συμπολίτες μας;Η απάντησις είναι σύνθετη και έχει σχέση με τις ταραγμένες εποχές που έζησε η Ελλάς από την περίοδο του Μεσοπολέμου μέχρι και την λήξη του συμμοριτοπολέμου το 1949 στις οποίες έζησε και έδρασε και ο Καβράκος.
Κατηγορούν τον άνδρα οι κατήγοροί του οτι ως στρατιωτικός διοικητής Τρικάλων την 2 Φεβ. 1925 διέταξε πυρ με αποτέλεσμα τον θάνατο 7 ατόμων και τον τραυματισμό 25 στα πλαίσια μιας -κατ’αρχήν-αγροτικής εξέγερσης τότε.
Ξεχνούν όμως να αναφέρουν οτι δημοσιεύματα της εποχής(εφημερίς Θάρρος 1925)και αστυνομικές αναφορές αποκάλυψαν οτι η εξέγερση ουδόλως ήτο καθαρώς αγροτική,ήτο πολιτική και κατηυθύνετο από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος,το οποίο υπακούοντας στις διαταγές της Μόσχας και της Εργατικής Διεθνούς Κομιντέρν του Λένιν τότε,προσπαθούσε και στην Ελλάδα να δημιουργήσει εξεγέρσεις και εργατική επανάσταση και οι αγροτικές εξεγέρσεις προσέφεραν ευκαιρίες αναταραχής.
Η ανεξέλεγκτη κατάσταση,η απειλή κατά της ζωής του τότε Νομάρχη και του προσωπικού της Νομαρχίας και κυρίως μια πέτρα διαδηλωτών που έσπασε τα δόντια ενός στρατιώτη ήταν το φυτίλι του πυρός εναντίον των απειλούντων την τάξη και ασφάλεια πολιτών και στρατιωτών,δεδομένου οτι ,όπως έγραψε και ο Τύπος την επαύριον των γεγονότων πολλοί κομμουνιστές »εξεκένωσαν τα περίστροφά των» τις τρομερές εκείνες ώρες.
Ο ανθρώπινος παράγων και το ανίκητο συναίσθημα της άμυνας πρέπει να ληφθούν επίσης υπόψιν για να εξηγηθούν τα γεγονότα εκείνης της τρομερής ημέρας.Εκείνες τις εποχές τα κράτη της Ευρώπης ήταν αυστηρά απέναντι στους βανδάλους και ταραχοποιούς,δεν τους χά’ι’δευαν όπως κάνουμε τώρα.
Το πυρ λοιπόν ήταν πράξη αυτοάμυνας και σύμφωνο με τα δεδομένα της εποχής κατά την οποία »το φάντασμα του Κομμουνισμού ίπτατο πάνω από την Ευρώπη» και ουδόλως ήτο εγκληματική και αυθαίρετη πράξη του Καβράκου,ο οποίος πριν τα πυρά έκανε ό’τι μπορούσε να ηρεμήσει τα πνεύματα,πλην εις μάτην.
Αλήθεια,μπορούν οι κατήγοροι του ανδρός να μας εξηγήσουν διατί το Επιτελείο δεν δίωξε τον Καβράκο για το πυρ του 1925,απεναντίας το 1940 τον βρίσκουμε στρατηγό-διοικητή της 12ης Μεραρχίας;
Κατηγορούν επίσης τον άνδρα οτι ήτο στρατοδίκης το 1935 στο στρατοδικείο που καταδίκασε σε θάνατο τους Βενιζέλο και Πλαστήρα.Μα,κύριοι,οι δυο αυτοί ήταν πραξικοπηματίες και μάλιστα ήθελαν να κυβερνήσουν την Ελλάδα δικτατορικώς,όπως ο ίδιος ο Βενιζέλος παρεδέχθη.Τι έπρεπε να κάνει και το Κράτος και το Στρατοδικείο και ο Καβράκος;Αρκετά με την υποκρισία σ’αυτόν τον τόπο.
Ως στρατιωτικός διοικητής Αθηνών παρέδωσε την πόλη στους Γερμανούς το 1941,λένε επίσης.Παραλείπουν όμως να μας πουν οτι η ειρηνική παράδοση των Αθηνών ήτο βασικός όρος της ανακωχής που όλοι οι στρατιωτικοί διοικητές υπέγραψαν με τους Γερμανούς τότε και βάσει αυτής σώθηκε ο ελληνικός στρατός από την αιχμαλωσία και την αποστολή στην Γερμανία ως σκλάβων.Ετυχε να είναι ο Καβράκος αυτός στον οποίον έλαχε ο κλήρος της παράδοσής.Αυτό είναι τήρηση συμφωνίας ανακωχής και όχι έγκλημα.
Ο Στρατηγός Καβράκος βρήκε φρικτό θάνατο με ανείπωτα βασανιστήρια στα χέρια της ΟΠΛΑ,του πλέον δολοφονικού χεριού τότε τον Δεκέμβριο 1945 του ΚΚΕ,το οποίο είχε ήδη στασιάσει εναντίον του Κράτους και δεν »τον εκτέλεσαν αναρχικοί»,όπως αναφέρει ο κ. Γκόγκος,προσπαθώντας να απαλλάξει των ευθυνών τους τα πιο φονικά όργανα του στασιαστικού τότε κόμματος.
Αυτό και μόνο είναι αρκετό να τον εντάξει στους μάρτυρες του έθνους μας και να δικαιολογήσει επαρκώς την απόδοση του ονόματός του στο στρατόπεδο της ΣΜΥ.
Συμβουλεύω τον κ.Υποναύαρχο,ο οποίος,από ό’τι πληροφορούμαι έχασε συγγενή του στην εξέγερση του 1925(πράγμα για το οποίο έχει την συμπάθειά μου και για όλους τους νεκρούς εκφράζω την θλίψη μου) να μην επιτίθεται στην μνήμη του στρατηγού Καβράκου,διότι τα γεγονότα οφείλουμε πάντα να τα κρίνουμε με το πρίσμα της εποχής των και δεύτερον διότι ένα προσωπικό του θέμα ουδόλως πρέπει να γίνεται πολιτικό.
Οι μετονομασίες των στρατοπέδων δεν γίνονται με γινάτια.Οι δημόσιες Αρχές του τόπου οφείλουν να το εξηγήσουν αυτό στον άνθρωπο και να τον αποπέμψουν εις τα ίδια,χωρίς η μικρή μας κοινωνία να προβληματίζεται ή και να διαιρείται για γεγονότα μιας άλλης εποχής,τα οποία δεν ερμηνεύονται με όρους της σήμερον.
Η κάθε πλευρά έχει και τα δικά της δίκαια και ο γράφων θεώρησε καθήκον του να υπερασπισθεί την μνήμη ενός ανθρώπου την στιγμή που ουδείς άλλος δεν ευρέθη να το κάνει.
*Ιωάννης Ξηρός Ταξίαρχος ε.α
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου