Η παρέμβαση του Ταξίαρχου κ. Ιωάννη Ξηρού στο άρθρο μου «Ο Στρατηγός Καβράκος Στρατοδίκης», καθιστά αναγκαία την απάντησή μου για να αντιμετωπίσω κάποιες σκόπιμες διαστρεβλώσεις του.
Στο άρθρο έγραψα ότι ο στρατηγός ¨εκτελέσθηκε υπό των αναρχικών το 1944¨. Ο κ. Ξηρός αφού προσπερνά ή δικαιολογεί με εσκεμμένη ελαφρότητα όλες τις αποκαλυφθείσες δραστηριότητες και ενέργειες του στρατηγού σε όλη την περίοδο της ζωής του, προβαίνει σε αυθαίρετες διαπιστώσεις ότι προσπαθώ να απαλλάξω των ευθυνών τους τα πιο φονικά όργανα του στασιαστικού τότε κόμματος.
Έχω γράψει και άλλη φορά ότι δεν συμφωνώ με την αυτοδικία ούτε με τις σκόπιμες καταδίκες από όπου και αν προέρχονται.
Εάν πρόσεχε καλλίτερα ο κ. ταξίαρχος , θα διάβαζε ότι το βιογραφικό του στρατηγού, που αφορά τη στρατιωτική του πορεία, το έλαβα από το ΓΕΣ. Όπως το έλαβα έτσι το καταχώρησα στο άρθρο μου χωρίς να προσθέσω ή να σχολιάσω κάτι. Συνεπώς αν κάτι ενόχλησε τον κ. Ξηρό, να απευθυνθεί στο ΓΕΣ. Εκεί να αναφέρει τα περί προσπάθειας απαλλαγής ευθυνών κτλ. Όχι σε μένα.
Εάν ο κ. ταξίαρχος θεωρεί ότι σωστά η ΣΜΥ πρέπει να έχει ως πρότυπο και φάρο για τα νέα στελέχη το στρατηγό Καβράκο, είναι προσωπικό του θέμα.
Η Γενική Διαταγή του ΓΕΣ περί ονοματοδοσίας στρατοπέδων καθορίζει μεταξύ άλλων ότι, προκειμένου να δοθεί σε στρατόπεδο ονομασία, θα πρέπει εκείνος του οποίο το όνομα προτείνεται, να είναι αξιωματικός ή υπαξιωματικός φονευθείς στους αγώνες του έθνους.
Επίσης η ίδια διαταγή καθορίζει ότι, μετονομασία στρατοπέδου πραγματοποιείται εάν διαπιστωθεί ότι εκείνος το όνομα του οποίου φέρει το στρατόπεδο, δεν πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις. Ο στρατηγός Καβράκος, όσο υπηρετούσε στο στρατό, δεν φονεύτηκε ούτε καν τραυματίστηκε σε μάχη ή πόλεμο του έθνους.
Επί πλέον στη γενέτειρά του έχει εις βάρος του το θάνατο 7 αθώων ανθρώπων και πάνω από 25 τραυματιών και την παρέμβασή του στα Μεγάλα Καλύβια το 1941, να μην πωλούν ελεύθερα τα σιτηρά αλλά να τα παραδίνουν στην ένωση γεωργικών συνεταιρισμών.
Υπηρέτησε την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου και συνεργάστηκε με τους Γερμανούς κατακτητές. Αναδείχτηκε έτσι σε κουίσλινγκ υποψήφιος για πρωθυπουργός το 1942.
Η λέξη κουίσλινγκ χρησιμοποιείται σε πολλές γλώσσες (και στην Ελληνική) για να δηλώσει το δωσίλογο ή τον προδότη της πατρίδας του. Πρόκειται για τον επώνυμο Νορβηγό (και όχι Δανό) στρατιωτικό και πολιτικό, ο οποίος ¨για το καλό της χώρας του¨ συνεργάστηκε με τους Γερμανούς κατακτητές. Υποστήριξε την εισβολή των ναζιστικών στρατευμάτων στην πατρίδα του το 1940 και ως ανταμοιβή διορίστηκε πρωθυπουργός το 1942 μέχρι τα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Με το τέλος του πολέμου συνελήφθη και δικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία. Εκτελέστηκε από απόσπασμα τον Οκτώβριο του 1945.
Εδώ κάποιοι κουίσλινγκ τιμώνται. Δώθηκε το όνομα του στρατηγού Καβράκου σε στρατόπεδο και σε δρόμο των Τρικάλων και τον τιμούμε σαν ήρωα. Αυτό δεν συμβαδίζει με τη συνείδησή μου και με τα όσα διδάχτηκα από μικρό παιδί για τους ήρωες.
Δεν ταιριάζει σε μένα τον απόφοιτο της ΣΜΥ (Σάμος 1958) και τον Τρικαλινό πολίτη. Αγανακτώ. Και προς πληροφόρηση του κ. Ξηρού, δεν έχασα δικό μου συγγενή στα αιματηρά γεγονότα στις 2 Φεβρουαρίου 1925. Ως εκ τούτου οι συμβουλές του είναι επιεικώς απαράδεκτες. Ας είναι περισσότερο προσεκτικός.
*Ο Νίκος Γκόγκος είναι Υποναύαρχος Π.Ν. εα.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου