Άλογο: Ενας θεραπευτής χωρίς λόγο, αλλά με ενσυναίσθηση
Της Ευαγγελίας Κάκια
Ενσυναίσθηση: Η συναισθηματική ταύτιση με ένα άλλο άτομο. Η αναγνώριση και η κατανόηση της θέσης, του συναισθήματος, των σκέψεων ή της κατάστασης κάποιου άλλου. Με λίγα λόγια όταν κάποιος βάζει τον εαυτό του στη θέση του άλλου για να κατανοήσει τη συμπεριφορά του.
Συναίσθημα δυνατό που για τους περισσότερους θεραπευτές ψυχικής υγείας αποτελεί εργαλείο για την ψυχοθεραπεία.
Και όμως, υπάρχει ένας θεραπευτής που μπαίνει στη θέση του άλλου και κατανοεί τη συμπεριφορά του και τα συναισθήματά του, χωρίς πότε να μιλήσει με τον θεραπευόμενο. Νιώθει και συναισθάνεται: Το άλογο.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας και κερδίζει πρόσφορο έδαφος, η θεραπευτική ιππασία, ένας εναλλακτικός τρόπος θεραπείας που έχει ως βοηθό το άλογο. Η θεραπευτική ιππασία απευθύνεται σε ένα πολύ μεγάλο εύρος αναπηριών και προβλημάτων (σ.σ. χωρίς η ηλικία να αποτελεί εμπόδιο, διότι το άτομο από την ηλικία των δύο ετών μέχρι τα βαθιά του γεράματα μπορεί να ωφεληθεί). Τα οφέλη της θεραπευτικής ιππασίας είναι πολλά και αφορούν στην κίνηση, την ψυχολογία, την εκπαίδευση και την κοινωνικότητα. Οι έρευνες για την ψυχοθεραπευτική επίδραση του αλόγου στον ανθρώπου ξεκίνησαν από το 1970 και ο κλάδος αυτού του είδους της θεραπευτικής μεθόδου όλο και εξελίσσεται.
Η στοργή είναι στη φύση του αλόγου
Και σε τοπικό επίπεδο, πολλοί είναι εκείνοι που επιλέγουν να έρθουν σε επαφή με τη θεραπευτική ιππασία, τόσο οι ίδιοι, όσο και τα παιδιά τους, ανακαλύπτοντας στην πορεία ότι η σχέση με το άλογο είναι, όχι μόνον ωφέλιμη, αλλά και διαχρονική.
Η Δέσποινα Χαρισοπούλου ασχολείται με την ειδική αγωγή 12 χρόνια και με τη θεραπευτική ιππασία, τα τελευταία επτά. Όπως σημειώνει “κάνουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα, την ίδια θεραπεία που θα έκανε ένας φυσιοθεραπευτής, ένας λογοθεραπευτής, ένας ψυχολόγος και εργοθεραπευτής. Μόνον που έχουμε έναν επιπλέον συνεργάτη και αυτός είναι το άλογο. Η θεραπευτική ιππασία δεν έχει σκοπό να αντικαταστήσει την κλασσική ειδική αγωγή, αλλά να συμπληρώσει αποτελεσματικά. Η στοργή είναι στη φύση του αλόγου, όπως η ενσυναίσθηση, ο συντονισμός με την ενέργεια του άλλου για αυτό και το άλογο μπορεί να δίνει πληροφορίες, χωρίς λόγια στην θεραπευτική σχέση. Πληροφορίες που ξέρει και διαβάζει από το κομμάτι της ψυχής του αναβάτη, όπου εδρεύει ο πόνος. Μπορεί να μας οδηγήσει με έναν άλλον ευγενή τρόπο να ανακαλύψουμε εμείς τον εαυτό μας και όλες τις κρυμμένες δικές μας αλήθειες, τις ανασφάλειες και να μας δείξει το δρόμο να βγούμε από αυτές. Σέβεται την ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου και τον βοηθάει να βρίσκει τις λύσεις μέσα του” και πρόσθεσε ότι “συνήθως, τα άτομα που έρχονται στην θεραπευτική ιππασία είναι άτομα με αναπτυξιακές διαταραχές, αυτισμό, ελλειμματικό λόγο, συναισθηματικές διαταραχές, συμπεριφοριστικές διαταραχές, και φοβίες, κ.α.”.
Ωστόσο, κατά πόσο είναι εύκολο να εκπαιδεύσεις ένα άλογο στο να γίνει θεραπευτής; Να εξελίσσει την τόσο σημαντική του ιδιότητα, αυτή της ενσυναίσθησης και την κατανόησης; Και πως μπορούμε να το εκπαιδεύσουμε στο να ειδικευτεί στην πορεία στην θεραπευτική ιππασία και να έρθει σε επαφή τόσο με ενήλικες, όσο και με παιδιά;
Σύμφωνα με την εκπαιδεύτρια αλόγων Λίνα Μπιτσιούνη αυτό που οφείλει να κάνει ο εκπαιδευτής είναι να υλοποιήσει, όσα προβλέπονται για την εκπαίδευση ενός αλόγου και να επικεντρωθεί, κυρίως σε όλα αυτά που φοβάται ένα άλογο.
“Αυτό μπορεί να είναι οτιδήποτε. Κάνεις απευαισθητοποίηση στο άλογο, διότι επιθυμείς να το εκπαιδεύσεις, έτσι ώστε όταν τα παιδιά έρθουν σε επαφή μαζί του να είναι ασφαλή”.
Σεβασμός και εμπιστοσύνη
Η κα. Μπιτσιούνη είναι εκπαιδεύτρια αλόγων με έδρα την Καλαμπάκα και τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολείται με ένα ζώο που αγαπά πολύ και με ιδιαίτερα υψηλή νοημοσύνη.
“Η αδελφή μου τα αγαπούσε πολύ και όταν γέννησε το άλογο που είχε, πήρα το πουλαράκι και άρχισα να ασχολούμαι. Μετά γνώρισα τον εκπαιδευτή μου που είναι Ελληνοαυστραλός και από εκείνον διδάχτηκα όσα γνωρίζω για τα άλογα και πως μπορούμε να τα εκπαιδεύουμε. Στην ουσία δεν εκπαιδεύουμε άλογα αλλά τους ιδιοκτήτες” σημείωσε.
Στη συνέχεια σημείωσε ότι “τα Τρίκαλα είναι ένας νομός που αγαπάει τα άλογο, αμαξοδήγηση, ιππασία” και πρόσθεσε ότι “η εκπαίδευση ξεκινά από το να φτιάξεις τη σχέση σου με το άλογο διότι πρέπει να είσαι φίλος και αρχηγός ταυτόχρονα. Να σε εμπιστεύεται, να σε σέβεται και μετά θα πηγαίνει μαζί σου παντού και να μη φοβάται. Το πρώτο βήμα είναι να έχεις επαφή με το βλέμμα, να “κερδίσεις” την προσοχή του. Ο εγκέφαλος του αλόγου έχει δύο πλευρές και καλούμαστε να συντονίσουμε τις δύο πλευρές, να συνεργαστούμε”.
Ερωτηθείσα εάν η ράτσα του αλόγου παίζει ρόλο στην εκπαίδευσή του, τόνισε ότι αυτό δεν είναι μύθος. “Τα αραβικά είναι τα άλογα που ξεχωρίζω, ως νοημοσύνη και χαρακτήρα. Όταν εκπαιδεύεις ένα άλογο θα πρέπει να σκεφτόμαστε σαν άλογο. Θα πρέπει να έρθεις σε επαφή μαζί του, πρέπει να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των δύο, εκπαιδευτή και αλόγου” σημείωσε.
Από την πλευρά της, η κα Χαρισοπούλου τόνισε ότι το άλογο έχει επιλεχθεί ως θεραπευτής, διότι παρ ‘ όλη την εκπαίδευση που δέχεται κρατάει και διατηρεί τα φυσικά του χαρακτηριστικά.
“Η κίνηση του αλόγου μιμείται την ανθρώπινη κίνηση. Σου δίνει 110 τρισδιάστατες ρυθμικές ταλαντώσεις το λεπτό και έτσι το σώμα γυμνάζεται παθητικά” τόνισε.
Μια σχέση μαγική…
“Η σχέση των αλόγων με των παιδιών είναι μαγική, δένονται μαζί του, ενθουσιάζονται, τους δίνει το κίνητρο που χρειάζεται για να έχει το άτομο ενεργή συμμετοχή στη θεραπεία και να έχουμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα της θεραπευτικής ιππασίας. Είχα αναλάβει ένα αυτιστικό παιδάκι που ενώ έδειχνε να μην κατανοεί το χρόνο, κάθε Σάββατο που ήταν το ραντεβού μας, μόλις ξυπνούσε, έλεγε τη λέξη “άλογο, άλογο”, χωρίς να το έχουν ενημερώσει ότι θα έρθει”, τόνισε η κα Χαρισοπούλου.
Ενώ πρόσθεσε ότι η θεραπευτική ιππασία δεν σταματά ποτέ, διότι πρόκειται για μια σχέση με διάρκεια μεταξύ παιδιού και αλόγου.
Στη συνέχεια, υπογράμμισε με έμφαση ότι αρκετοί γονείς γνωρίζουν για τη θεραπευτική ιππασία, αφού είναι τομέας της Ειδικής Αγωγής, αλλά για να δοθεί η ευκαιρία σε παιδιά με κινητικά προβλήματα ή ψυχικά να συμμετέχουν σε αυτό, χρειάζεται να έχει προσιτές τιμές και φυσικά έναν χώρο πλήρως εξοπλισμένο.
Όμως, κατά πόσο είναι εύκολο να ασχοληθεί κάποιος με την θεραπευτική ιππασία;
Σύμφωνα με την κα. Χαρισοπούλου “είναι δύσκολο επάγγελμα, διότι έχεις να κάνεις με ένα μεγάλο ζώο, το οποίο θέλει συνέχεια εκπαίδευση για να μπορείς με ασφάλεια να αντεπεξέλθεις στις απαιτήσεις που έχει μια θεραπεία”.
“Πρέπει να είσαι ξεκάθαρος απέναντι στα άλογα, να είσαι αληθινός” σημειώνει και η κ. Μπιτσιούνη, υπογραμμίζοντας “όταν γνώρισα τη Δέσποινα, εκείνη μου μιλούσε για τα παιδιά και εγώ για τα άλογα. Ανακαλύψαμε πολλά κοινά σημεία, στην προσέγγιση των παιδιών με ειδικές ανάγκες και των αλόγων”.
Θεραπευτική ιππασία λοιπόν, μια θεραπεία που μόνον οφέλη μπορεί να προσφέρει, όχι μόνον στους θεραπευόμενους, αλλά και στους θεραπευτές, κυρίως γιατί ο … συνεργάτης κατέχει ένα σημαντικό εργαλείο: Την ενσυναίσθηση και τη στοργή.\
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου