«Τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω κι απ’ όσα διάβασα ένα κράτησα καλά, σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος.»
Κατερίνα Γώγου
Τα παιδιά του πολέμου, τα παιδιά του ξεριζωμού και της προσφυγιάς, τα παιδιά που περιπλανήθηκαν μέσα από συρματοπλέγματα, φράχτες και ναρκοπέδια, τα παιδιά που θαλασσοδάρθηκαν, τα παιδιά που έζησαν σε καταφύγια ακούγοντας βόμβες και μετρώντας απώλειες δικών τους ανθρώπων, γονιών, συγγενών και φίλων...
Τα παιδιά που προσπαθούν, μαζί με τις οικογένειές τους, να αρχίσουν μια νέα ζωή κοντά μας, δίπλα μας, μαζί μας. Παιδιά που θέλουν να παίξουν, να γελάσουν, να πάνε σχολείο, να γνωρίσουν φίλους. Παιδιά που θέλουν να ζήσουν, να μορφωθούν και να δημιουργήσουν.
Τα παιδιά αυτά, τα προσφυγόπουλα, είναι και δικά μας παιδιά, είναι τα δικά μας παιδιά!
Στο βλέμμα αυτών των παιδιών βλέπουμε τη φρίκη του πολέμου και του ξεριζωμού, διακρίνουμε την πίκρα και την απογοήτευση, αισθανόμαστε τα δάκρυα που έχουν χύσει, μα και ηλεκτριζόμαστε από τη δύναμη, το πάθος και την αποφασιστικότητά τους, όχι απλά για να επιβιώσουν, μα για να ζήσουν!
ΣΗΜΕΡΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΧΑΡΑΣ, ΓΕΜΑΤΗ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ!
Μετά τη συγκινητική ανταπόκριση στην πρωτοβουλία που πήραμε μαζί με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ Τρικάλων και Λάρισας, την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Καρδίτσας για τους πρόσφυγες, τους Ενεργούς Πολίτες Λάρισας και τον σύλλογο γονέων του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων, και την κατάθεση ψυχής κι ανθρωπιάς από τους συμπολίτες μας, σήμερα μοιράστηκαν στο Ατλάντικ, εκατοντάδες δώρα και γλυκίσματα στα προσφυγόπουλα, σε μια συγκινητική, μα και χαρούμενη ατμόσφαιρα, όπου παίξαμε, χορέψαμε, διασκεδάσαμε με τα προσφυγόπουλα, μιλήσαμε μαζί τους και με τις οικογένειές τους.
Μια πρωτοβουλία αλληλεγγύης σε μια κοινωνία που προσπαθούν με χίλιους τρόπους να τη μολύνουν με το δηλητήριο του ρατσισμού, όπως και του κοινωνικού αυτοματισμού και κανιβαλισμού. Μια πρωτοβουλία ανιδιοτέλειας σε μια περίοδο κι ένα πεδίο δράσης, όπου γνωρίζουμε καλά πως πέφτουν εκατομμύρια και στήνονται εργολαβίες "ανθρωπισμού" από την Ε.Ε., την κυβέρνηση και τις Μ.Κ.Ο..
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως για τα παιδιά αυτά και οι οικογένειές τους, για όλες και όλους που πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς, το σημερινό χαμόγελο είναι πρόσκαιρο κι εφήμερο.
Όσο υπάρχει πόλεμος και φτώχεια, εκμετάλλευση κι εξαθλίωση, κλειστά σύνορα και φράχτες, νατοϊκές αρμάδες να περιπολούν στο Αιγαίο, επαναπροωθήσεις στην "ασφαλή" Τουρκία, στρατόπεδα συγκέντρωσης και κλειστά γκέτο, καταστολή κι εκπτώσεις ακόμη και στα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, πάντα το χαμόγελο θα αποτελεί διακύβευμα.
Η μάχη όμως είναι συνεχής κι ο αγώνας διαρκείας.
Μάχη για να πάνε τα προσφυγόπουλα σχολείο, μάχη για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, μάχη για να κλείσουν τα κέντρα "φιλοξενίας" και να ενταχθούν οι πρόσφυγες στην κοινωνία με ίσα δικαιώματα, μάχη για να δουλέψουν, για να ενταχθούν στα σωματεία και στα συνδικάτα, μάχη για να πέσουν οι φράχτες και να ανοίξουν τα σύνορα, μάχη για να σταματήσουν οι πόλεμοι κι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, μάχη ενάντια στον σκοταδισμό, μάχη ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό, μάχη για πρόσβαση στην υγεία, μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μάχη για μια καλύτερη ζωή!
Αγώνας κοινός, ενωτικός, ταξικός, διεθνιστικός. Αγώνας δύσκολος, όσο κι όμορφος. Αγώνας κοινός ενάντια στη φτώχεια και τον πόλεμο, και τα αίτια που τους δημιουργούν.
Αγώνας διαρκείας, ασυμβίβαστος κι ανυποχώρητος, μέχρι την τελική νίκη!
Αγώνας για τα μικρά σημερινά και τα μεγάλα αυριανά χαμόγελα!
Εμείς παίρνουμε κι αντλούμε δύναμη από τα χαμόγελα των παιδιών του πολέμου και της προσφυγιάς, συνεχίζουμε τις δράσεις και θα είμαστε δίπλα τους, κοντά τους, μαζί τους!
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
29.12.2016
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου